Purification and molecular properties of rabbit liver esterase ES‐1A

Abstract

The isolation of esterase ES‐1A from rabbit liver microsomes/lysosomes is reported. The purification, as measured by methylbutyrate‐hydrolysing activity, was about 27‐fold with a recovery of 2.4%. The resulting product is apparently homogeneous by polyacrylamide (gradient) gel electrophoresis and sodium dodecyl sulphate/polyacrylamide gradient gel electrophoresis after protein staining. The enzyme exhibits heterogeneity after staining for esterase activity and in isoelectric focusing. The molecular mass of the native protein was found to be about 183 kDa (determined by gel filtration and polyacrylamide gel electrophoresis) with a subunit mass of about 63 kDa, indicating a trimeric structure of the enzyme, with subunits of equal size. ES‐1A is a glycoprotein and is classified as a carboxylesterase (EC 3.1.1.1). The high degree of similarity of the properties of rabbit ES‐1A with those of mouse ES‐6A and rat ES‐10 suggests that these three esterases may have a common evolutionary origin.

Functional classification of esterases from leaves of Aspidosperma polyneuron M. Arg. (Apocynaceae)

“…The inhibition tests for biochemical characterization of esterases from microbes (Lee et al, 1987;Oakeshott et al, 1993), vertebrates (Leibel, 1988;Higa et al, 1989;Lith et al, 1989;Deimiling and Wassmer, 1991) and insects, particularly species of Drosophila groups (Healy et al, 1991;Lapenta et al, 1995;, have been important to decipher the different physiological processes in which esterases act. α-and β-esterases have been extensively studied in insects and are involved in different physiological processes, such as regulation of juvenile hormone levels (Kort and Granger, 1981), reproduction (Richmond et al, 1980;Mane et al, 1983), functioning of nervous system, and development of resistance to insecticides (Fournier et al, 1993;Guillemaud et al, 1997;Hemingway and Karunaratne, 1998).…”

QTL MAPPING OF ESTERASE ISOZYME FORMS IN Brassica rapa L. MATURE SEEDS

“…ных селекционно значимых популяциях растений (1-3) и животных (4)(5)(6). Установление общей изменчивости изоферментных систем и выявление их генетического контроля остается актуальным, поскольку исследования проблемы адаптации на биохимическом уровне позволяют не только вскрывать тонкие механизмы взаимоотношения организма с окружающей средой и сохранения гомеостаза в процессе роста и развития как в нормальных, так и экстремальных условиях (7), но и разрабатывать эффективные биохимические маркеры для экспресс-оценки генетически и селекционно значимого материала (8).…”

Εστερασες Του Ψαριου Trachurus Trachurus. Κατανομη Καθαρισμος Και Φυσικοχημικος Χαρακτηρισμος Των Πολλαπλων Μοριακων Μορφων

“…(α) μονομερές (Bauminger and Levine, 1971, Heymann et al, 1971, Ikeda et al, 1977, Goppinger et al, 1978, Mentlein et al, 1980, Lexow et al, 1980, Otto et al, 1981, Tsujita and Okuda, 1983a, Matsuo et al, 1985, Arav and Rimon, 1987, Korza and Ozols, 1988, Ozols, 1989, Torres et al, 1988, Tsujita et al, 1988, (β) διμερές (Barker and Jencks, 1969, Benohr and Krisch, 1967b, Horgan et al, 1969b, Haugen and Suttie, 1974, Ikeda et al, 1977, Young et al, 1986, Okada and Wakabayashi, 1988, Higa et al, 1989, (γ) τριμερές (Arndt et al, 1973, 1978, Aune, 1973, Mentlein et al, 1980, Oehm et al, 1982, Tsujita et al, 1982, Robby and Beaufay, 1983, Tsujita and Okuda, 1983b, Harano et al, 1988, Lith et al, 1989) και (δ) τετραμερές (Muensh et al, 1976, Lockridge et al, 1979, Rotundo, 1984.…”

“…Η ειδική ενεργότητα στο τελευταίο στάδιο καθαρισμού είναι 45,7 units/mg, με υπόστρωμα οξικό α-ναφθυλεστέρα, pH 8,5 και θερμοκρασία 25° C. 0 καθαρισμός είναι περίπου 1.400-φορές και η απόδοση 4 %. Η ειδική ενεργότητα μπορεί να συγκριθεί με εκείνη της εστεράσης από ML-1 κύτταρα ανθρώπου (48 units/mg), με υπόστρωμα οξικό α-ναφθυλεστέρα, σε pH 6,4 και 37° C (Yourno, 1986), ενώ είναι μικρότερη των ειδικών ενεργοτήτων της καθαρισμένης CaE από τον εντερικό βλεννογόνο ανθρώπου (469,3 units/mg), με υπόστρωμα οξικό β-ναφθυλεστέρα, σε pH 7,5 και 37° C (Inoue et al, 1991) και της εστεράσης 2Β (CaE) από τα νεφρά ποντικού (395 units/mg), με υπόστρωμα προπανικό α-ναφθυλεστέρα, σε pH 7,3 και 25° C (Lexow et al, 1980 (Pringle, 1970), ή σαν προϊόν αυτοκατάλυσης, όπως έχει αναφερθεί για τις AChE (Small and Simpson, 1988 (Otto et al, 1981) που εμφανίζει μια κύρια ζώνη με pi 3,9 και πολλές δευτερεύουσες με pi 3,5-4,2, την εστεράση 6Α (CaE) από τους πνεύμονες ποντικού (Oehm et al, 1982) με 5 ζώνες 3 κύριες και 2 δευτερεύουσες με pi 6,0-6,3, την εστεράση ΙΑ (CaE) από το συκώτι κουνελιού (Lith et al, 1989) με μια κύρια και πολλές δευτερεύουσες με pi 5,35-6,04 και στην CaE από το έντερο ποντικού (Campbell et al, 1987) με pi 4,5-6,3.…”