“…W rozmytej i chaotycznej rzeczywistości motywowane działania skierowane na realizację celów kariery ulegają odłożeniu w czasie (prokrastynacji) (Arnett, 2000;Bynner, 2006;Côté, 2005), gdyż jednostki najpierw muszą długotrwale zainwestować w kapitał tożsamości (Bańka 2006;Côté, 2005, Judge i Hurst, 2007, następnie przeszukać środo-wiskowe szanse w ramach pól karier (Iellatchitch, Mayrhofer i Meyer, 2003), a na końcu przetestować wartość rynkową skapitalizowanych zasobów (przewag) (Judge i Hurst, 2007). Tak rozumiana aktywność rozwojowa nakierowana na przezwyciężenie prokrastyncji, bezdecyzyjności, lęku przed przywiązaniem, braku zaufania do siebie i niskiej samoskuteczności określana jest mianem proaktywności (Crant, 1995(Crant, , 1996(Crant, , 2000Bańka, 2005Bańka, , 2007Bańka, , 2009a. Teoria proaktywności należy obecnie do nowych teorii działania (Ratajczak, 2012) w warunkach niepewności, nieprzewidywalności i momentarności zdarzeń (Eriksen i Hylland, 2001).…”