Psychofarmakotyrania? Psychiatryzacja Ponowoczesności Jako Ucieczka Od Wolności

Abstract

Okazało się, że wielokrotnie wyrażane ostrzeżenie przed nową „psychofarmakotyranią” ma swoje rzeczowe podstawy. Prowadzą ku niej z konieczności wpierw globalne procesy „medykalizacji”, „psychiatryzacji” i „psychofarmakologizacji”. Dotyczą one nie jakiegoś peryferium człowieka, ale samego naszego człowieczeństwa (istoty człowieka), bo sprowadzają problemy moralne - a tylko te dotyczą człowieka jako człowieka – do problemów zdrowotnych, „leczonych” psychofarmaceutykami. Prowadzi to zmian w funkcjonowaniu człowieka w jego człowieczeństwie, bo modyfikuje działanie ludzkiego rozumu, woli i uczuć. Identyfikacja tej manipulacji – kluczowa wpierw dla etyki, zajmującej się dobrem i złem moralnym, czyli dobrem i złem człowieka jako człowieka - jest jednak utrudniona, czy nawet uniemożliwiona na gruncie rozpowszechnionych dzisiaj modeli psychiatrii, dogmatycznie zamkniętych na klasyczną antropologię filozoficzną i klasyczną etykę. Autor ukazał ten antropologiczny i etyczny redukcjonizm u podstaw rozpowszechnionej w środowiskach psychiatrycznych (ale nie wszystkich) akceptacji psychofarmakologicznej manipulacji masami, jakoby dla ratowania ich zdrowia (zwłaszcza przed epidemią depresji) i „poprawienia” jakoby ułomnego człowieczeństwa.