“…Psikolojik danışmanların yeterlilik alanları ile süpervizyonun temel amaçları birlikte değerlendirildiğinde süpervizyonun psikolojik danışman yeterliliklerinin geliştirilmesi sürecindeki kilit rolü daha açık hale gelmektedir (Meydan ve Özyiğit-Koçyiğit, 2016). Süpervizyonun psikolojik danışmanlara katkılarını inceleyen çalışmalar, etkili yürütülmesi halinde bu sürecin psikolojik danışmanların özyeterlilik algılarını ve içgörülerini arttırdığına (Bakalım, Şanal-Karahan, Şensoy, 2018;Cashwell, ve Dooley, 2001;Fernando ve Hulse Killacky, 2005;Ladany, Ellis,Friedlander, 1999), psikolojik danışma becerilerinin geliştirilmesine katkı sağladığına (Bernard ve Goodyear, 2013;Falender ve Shafranske, 2004;Juhnke, 1996;Uslu ve Arı, 2005;Wahesh, Kemer, Willis, Schmidt, 2017;Wood, ve Rayle, 2006), terapötik ilişkiyi nitelikli hale getirdiğine (Burkard ve diğ., 2006;Falender ve Shafranske, 2004;Mearns ve Thorne, 1999;Wosket, 2016), psikolojik danışmanların mesleki gelişimini ve yardım ilişkisinde etik standartların sağlanmasını desteklediğine (Falender, Shafranske,Ofek 2014;Horrocks ve Smaby, 2006;Linton ve Hedstorm, 2006;Qian, Gao, Yao,Rodriguez, 2009;Wheeler ve Richards, 2007), deneyimsiz psikolojik danışmanların sürece ilişkin kaygılarını ve belirsizlik duygularını azalttığına (Bakalım ve diğ., 2018;Pearson, 2000) ve mesleğe yönelik kişisel tarzın geliştirilmesini hızlandırdığına (Bernard ve Goodyear, 2013;Crutchfield ve Borders,1997;Korkut-Owen, Tuzgöl-Dost, Bugay, 2014) işaret etmektedir. Ayrıca nitelikli bir süpervizyon ilişkisinin süpervizyon alan psikolojik danışmanların süreçteki eksikliklerini ve hatalarını fark etme olanağı sağladığı ve bunlarla baş etme becerilerini geliştirdiği belirtilmektedir (Falender ve Shafranske, 2004;Worthen ve McNeill, 1996).…”