Celem artykułu jest przedstawienie strategii badawczej, którą warto zastosować, starając się lepiej zrozumieć obecność Polek w Norwegii. Ich napływ do Norwegii i późniejsze ścieżki migracyjne w dużym stopniu kształtował nieformalny charakter podejmowanych prac. Polki korzystały też z w pełni sformalizowanych możliwości przyjazdu. Dynamiczny wzrost liczby polskich migrantów rozpoczął się po 2004 roku. Wciąż obserwujemy dysproporcję między liczbą mężczyzn i kobiet. Tych ostatnich jest mniej, ale są lepiej wykształcone. Analizowanie migracji jedynie z perspektywy ekonomicznej motywacji, nie oddaje bardziej złożonego charakteru zjawiska. Migracje Polek można lepiej zrozumieć, odwołując się do perspektywy biograficznej i używając pojęć, takich jak pragnienia, aspiracja i autonomia. W artykule wykorzystałam materiał z własnych badań, zebrany podczas pobytów w Norwegii jako visiting researcher na Oslo Metropolitan University (dawniej Oslo and Akershus University College of Applied Sciences) oraz projektu Transfam. Przeanalizowałam wywiady z kobietami, które do pracy za granicę wyjechały samodzielnie. Poszczególnym fazom biografii przypisane zostały odpowiadające im pragnienia, aspiracje, proces podejmowania decyzji oraz sposób realizacji pragnień.