Physicians’ knowledge and practice towards medical error reporting: a cross-sectional hospital-based study in Saudi Arabia

Abstract

Identifying reasons for under-reporting is crucial in reducing the incidence of medical errors. We studied physicians' knowledge of the occurrence, frequency and causes of medical errors and their actual practice toward reporting them. A cross-sectional, self-administered questionnaire was answered by 107 physicians at a tertiary-care hospital in Saudi Arabia. The questionnaire had 6 sections covering demographic data, knowledge, attitudes and practice towards reporting medical errors, perceived causes of and frequency of medical errors in their hospital and personal experiences of medical error reporting. Physicians tended not to report medical errors when no harm had occurred to patients. One-third of respondents feared punitive actions if they reported errors and only 56.4% felt that error reporting had led to positive changes in overall care. A majority of errors were related to late interventions and misdiagnosis. Under-reporting of medical errors was common in this hospital. Physicians did not appreciate attempts to improve the system of error reporting and a culture of blame still prevailed. RÉSUMÉ L'identification des raisons de la sous-notification est cruciale pour réduire l'incidence des erreurs médicales. Nous avons étudié les connaissances des médecins sur la survenue, la fréquence et les causes des erreurs médicales ainsi que leur pratique réelle en termes de notification. Un autoquestionnaire transversal a été rempli par 107 médecins dans un hôpital de soins tertiaires en Arabie saoudite. Le questionnaire présentait six sections couvrant les données démographiques, les connaissances, les attitudes et les pratiques vis-à-vis de la notification des erreurs médicales, les causes perçues et la fréquence des erreurs médicales dans leur hôpital ainsi que les expériences personnelles en matière de notification. Les médecins avaient tendance à ne pas notifier les erreurs médicales lorsque les patients n'avaient souffert d'aucun dommage. Un tiers des répondants craignaient les actions punitives s'ils notifiaient des erreurs et seuls 56,4 % pensaient que la notification des erreurs entraînait des modifications positives pour l'ensemble des soins. Une majorité d'erreurs était liée à des interventions tardives et des erreurs de diagnostic. La sous-notification des erreurs médicales était fréquente dans cet hôpital. Les médecins ne percevaient pas positivement les tentatives d'amélioration du système de notification des erreurs et la culture du blâme restait prévalente. ‫السعودية‬ ‫العربية‬ ‫اململكة‬

Practice, perceived barriers and motivating factors to medical-incident reporting: a cross-section survey of health care providers at Mbarara regional referral hospital, southwestern Uganda

“…Among the diagnostic errors, delayed diagnosis was high (84.8%), wrong diagnosis, inappropriate investigation and failure to use results as recorded (16.5, 63.9, and 69%, respectively) were listed. Also, failure to provide prophylactic treatment was observed among 69.6% of the healthcare providers; these results are in agreement with previous studies [10,[26][27][28]. This finding is consistent with a report in which medical errors where reportedly the main contributory factors towards the patients harm [29].…”

Medical error reporting: is it about physicians' knowledge and their practice, or patient safety culture in the workplace?

“…In their original article published in the Eastern Mediterranean Health Journal entitled "Physicians' knowledge and practice towards medical error reporting: a cross-sectional hospital-based study in Saudi Arabia" Alsafi et al used a questionnaire to assess physicians' knowledge and their practice in reporting medical errors (1). However, it is not clear how physicians' knowledge related to medical error reporting, nor it is clear how the reported physician's practices could provide the actual reasons for under-reporting or minimizing the recurrence of avoidable patterns of higher error rates.…”

Bireylerin Tıbbi Hatalarla İlgili Görüş ve Deneyimleri

“…Son yıllarda kronik hastalıkların artması, sağlık çalışanlarının deneyim eksikliği, bakım hizmetlerinin karmaşık hale gelmesi, sağlık çalışanları ve hastalar arasındaki iletişim eksikliği nedeniyle sağlık hizmetlerinin sunumu sırasında hata ve istenmeyen olayların meydana gelme riski artmaktadır [1,2]. Ülke, bölge veya kurum fark etmeksizin tıbbi hatalar hemen her yerde meydana gelmekte olup, bireylerin tıbbi hata ile karşılaşma durumları %10-42 arasında değişmektedir [3][4][5][6][7]. Tıbbi hatalar, kişilerden kaynaklanıyor gibi görünse de temelde kurumdaki çalışan, araç-gereç, prosedür ve iletişim eksikliğinden veya e-reçete, elektronik hasta kaydı, bilgisayar destekli laboratuvar sistemi gibi teknolojilerin yeterince kullanılmamasından dolayı meydana gelmektedir [3,8,9].…”

“…Ülke, bölge veya kurum fark etmeksizin tıbbi hatalar hemen her yerde meydana gelmekte olup, bireylerin tıbbi hata ile karşılaşma durumları %10-42 arasında değişmektedir [3][4][5][6][7]. Tıbbi hatalar, kişilerden kaynaklanıyor gibi görünse de temelde kurumdaki çalışan, araç-gereç, prosedür ve iletişim eksikliğinden veya e-reçete, elektronik hasta kaydı, bilgisayar destekli laboratuvar sistemi gibi teknolojilerin yeterince kullanılmamasından dolayı meydana gelmektedir [3,8,9]. Meydana gelen hatalar, bireylerin hastanede kalış sürelerini uzatmakta, ciddi yaralanmalara, sakatlığa hatta ölüme neden olabilmektedir [6,7,[10][11][12].…”

“…Bu çalışmada bireylerin yarısından fazlası hata yapanların dava edilmesi ve yapılan hataların hastaya açıklanması, yaklaşık yarısı ise hata yapan kişi ya da kişilerin iş yerinden uzaklaştırılması gerektiğini belirtmişlerdir. Ancak sağlık çalışanları, durumun siciline işlenmesi, çalışma arkadaşları ve yönetici hemşirelerden tepki alma ve işini kaybetme gibi cezalandırıcı eylemler nedeniyle meydana gelen tıbbi hataları açıklamamaktadır [3,[19][20][21]. Bireyleri cezalandıran geleneksel tutum yerine hataların raporlanmasını ve hastalara açıklanmasını teşvik etmek önleme girişimlerinin belirlenmesinde etkili olacaktır.…”