Op weg na 'n post-kritiese Nuwe-Testamentiese Wetenskap

Abstract

Heading for a post-critical New Testament Science This essay is an investigation into the shifts which are taking place in New Testament scholarship in terms of scientific paradigms and epistemologies. It explores the relations between domain assumptions and the ontological, epistemological, social, teleological and methodological di mensions of critical and post-critical paradigms in use. It is an attempt to explain the underlying currents in contemporary developments in New Testament scholarship. RELIEFDat daar gedurer\de die afgelope dekade 'n aantal verskuiwings op die gebied van die Nuwe-Testamentiese Wetenskap plaasgevind het, kan ons nouliks miskyk. Waar die navorsing in die afgelope eeu oorheers is deur die histories-kritiese benadering tot die Nuwe Testament, is dit nie vreemd om vandag in vakliteratuur sosiologiese, sosio-historiese, psigologiese, literêre, feministiese, materialistiese en ander interpretasies van die Nuwe Testament raak te loop nie. Hoe moet ons hierdie verskynsel beskou? Is dit bloot 'n proses van restourasie van die historiese bestudering van die Nuwe Testament soos sommige dink, of is daar iets anders op die gebied van die wetenskapsbedryf aan die gang waarvan ons kennis behoort te neem? Moet ons hierdie verskui wings verklaar in terme van veranderinge ten opsigte van wetenskapsbeskouinge, dit wil sê as die verskuiwing van perspektiewe waaruit die vakwetenskap bedryf kan word, of is dit bloot modeverskynsels? Ten einde enkele aspekte van die vrae toe te lig, gaan ek in hierdie opstel aan die hand van onder andere Kuhn (1970)

Mag deur taal in 1 Johannes

“…Motyer (1997:107) haal Rebell aan as hy die punt maak dat die hoofdoel van tekspragmatika is om die effek van 'n teks op die ontvangers te probeer bepaal. Daar is immers 'n verskil tussen wat 'n uitspraak 'beteken' en wat 'n uitspraak 'doen', 'n aspek waaraan beide taalhandelingsteorieë (kyk Staley 1988;Botha 1991:38) asook retorici (Vorster 1987:385) aandag gee. Motyer (1997:116) beskryf retoriese taalgebruik as 'techniques employed in order to exercise persuasive power' (kyk ook Lucianus vir die kragtige effek van retoriek).…”

Die gesigpunt van die verteller en die funksie van die Jerusalemgemeente binne die 'opsommings' in Handelinge

“…This paper focusses on Luke's presentation of the Jerusalem congregation in the summaries (5)(6)(7)(8)(9)(10)(11)(12)(13)(14)(15)(16) and their function within the narrative framework of Acts. A brief investigation of the author-narrator's point of view makes it clear that it is not his aim to give a comprehensive account or a biography of the Jerusalem congregation.…”