Okul Öncesi̇ Öğretmen Adaylarinin Öğretmenli̇k Mesleği̇ne Yöneli̇k Tutumlarinin Çocuk Sevme Durumu Açisindan İncelenmesi̇

Abstract

Bu araştırma, okul öncesi öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarını çocuk sevme durumları açısından incelemek amacı ile çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubuna Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi ve Mevlana Üniversitesi Eğitim Fakültesi Okul Öncesi Öğretmenliğinde öğrenim gören 395 öğretmen adayı dâhil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Duyan ve Gelbal tarafından bireylerin çocuklara yönelik tutumlarını ölçme amacıyla Türkçe uyarlaması yapılan "Barnett Çocuk Sevme Ölçeği" ile Üstüner (2006) tarafından geliştirilen "Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin değerlendirilmesi için pearson momentler çarpımı korelâsyonu ve basit doğrusal regresyon uygulanmıştır. Araştırma sonuçları öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ve çocuk sevme durumları arasında anlamlı, orta düzeyde ve pozitif yönde bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının %14 'ünün çocuk sevme durumları ile açıklandığını göstermiştir.

Çocuk Gelişimi Programı Öğrencilerinin Çocuk Sevme Eğilimlerinin İncelenmesi

“…Nitekim öğrencilerde hedeflenen duyuşsal alandaki davranış değişikliklerinin oluşması için öğretmenlerin de duyuşsal alan boyutunun kuvvetli olması gerektiği belirtilmektedir (Özmen, 1999). Ayrıca başarılı bir öğretmen olabilmek için bilgi, beceri gibi bilişsel alan yeterliliklerinin yanında tutum, davranış, sevgi gibi duyuşsal alan yeterliliklerine de sahip olmak gerektiği vurgulanmıştır (Kuşçu, Erbay, Acar ve Gülnar, 2015). Ercan'ın (2014) yaptığı araştırmada günümüzün modern eğitim anlayışında çocuklara bilişsel becerilerden daha fazlasını kazandırmanın amaçlandığı ifade edilmiştir.…”

Türkiye’deki Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumlarının Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi: Bir Meta-Analiz Çalışması

“…Öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ile ilgili çalışmalar incelendiğinde, öğretmenlerin ya da öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutum düzeylerinin farklı birçok değişkenlerle ilişkilerini inceleyen çalışmaların sayıca oldukça fazla olduğu görülmüştür. Bu çalışmalarda öğretmenlerin/öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ile pedagojik yeterlik algıları , öz-yeterlilik inançları Dadandı, Kalyon ve Yazıcı, 2016), sıfatlara dayalı kişilikleri (Aslan ve Yalçın, 2013), öğretme motivasyonları (Ayık ve Ataş, 2014), akademik motivasyonları (Bedel, 2015), kişisel değerleri (Bektaş ve Nalçacı, 2012), mesleki yabancılaşma düzeyleri (Çağlar, 2013), yaşam boyu öğrenme düzeyleri (Çam ve Üstün, 2016), iş doyumları (Çetin, 2016), mesleki yeterlilik algıları (Çetinkaya, 2007), öğrenme stilleri (Çiğdem ve Memiş, 2010), iletişim becerileri Tümkaya, 2016), mesleki motivasyonları (Çimen, 2016), mesleki alan bilgileri , mesleki benlik saygıları (Dilmaç, Çıkılı, Işık ve Sungur, 2009;Girgin, Akamca, Ellez ve Oğuz, 2010), mesleki kaygıları , akademik sahtekârlık eğilimleri , çağdaş öğretmenlik algıları , öğrenme stilleri , duygusal zekâ düzeyleri (Kayserili, 2009), eleştirel düşünme ve yaratıcılık becerileri (Kesı̇cı̇oğlu ve Deniz, 2014), yaşam doyum düzeyleri (Kiralp ve Bolkan, 2016;, çocuk sevme durumları (Kuşcu, Erbay, Acar ve Gülnar, 2015), sosyal becerileri (Kozağaç, 2015), akademik erteleme davranışları , sınıf yönetimi yaklaşımları , mesleki güdülenme düzeyleri (Ömür ve Nartgün, 2013), iş doyum düzeyleri , kopya çekmeye yönelik tutumları (Özyurt ve Altay, 2014), bireysel değerleri (Parlar ve Cansoy, 2016), okula yönelik tutumları (Baykara Pehlivan, 2004), mesleki kaygıları (Serin, Güneş ve Değirmenci, 2015), teknopedagojik alan bilgileri ve yansıtıcı düşünme eğilimleri değişkenleri arasındaki ilişkinin incelendiği görülmektedir.…”