Okul Öncesi Dönem Çocukların Sosyal Beceri Düzeyleri ile Davranış Problemleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Bu ara tırmada, okul öncesi dönem çocukların sosyal beceri düzeyleri ile davranı problemleri arasındaki ili kinin incelenmesi ve etkili olabilecek etmenlerin ortaya çıkartılması amaçlanmı tır. Bu amaçla, Ankara ili merkez ilçelerinde bulunan resmi ilkö retim okullarının anasınıfları ile ba ımsız anaokullarına devam eden 48 ay-60 ay ve üzeri çocukların olu turdu u 510 çocuk ara tırmaya dâhil edilmi tir. Ara tırmada veri toplamak için "Genel Bilgi Formu", "Problem Davranı Ölçe i" ve "Sosyal Beceri Ölçe i" (Preschool and Kindergarden Behaviour Scale (PKBS-2) kullanılmı tır. Ara tırmanın sonuçlarına göre; problem davranı lar ile sosyal beceriler arasında negatif yönde anlamlı bir ili ki oldu u görülmü tür.

4-5 Yaş Grubu Çocukların Sosyal Gelişim Düzeyleri İle Öz Bakım Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

“…Öz bakım becerileri gelişmeyen bir çocuk birçok olumsuz durumla karşılaşabilir. Örneğin, tuvalet eğitimini çeşitli nedenlerden dolayı kazanamamış çocuk birçok sosyal etkinliğe dahil edilememekte, yemek yeme becerisini geliştirememiş bir çocuk gittiği okulun öğretmenine ya da personeline ek sorumluluk getirmekte ve sürekli kontrol altında tutulduğundan çevresiyle rahat iletişim kurma fırsatı bulamamakta dolayısıyla sosyalleşememektedir (Konya, 2007) Türkiye'de okul öncesi dönem çocuklarının sosyal becerilerinin gelişimleriyle ilgili araştırmalar son yıllarda artış göstermiştir (Can Yaşar, 2011;Dinç ve Gültekin, 2003;Gülay, 2011;Gizir ve Baran, 2003;Gültekin Akduman, Günindi ve Türkoğlu, 2015;Kandır ve Alpan, 2008;Karaca, Gündüz ve Aral, 2011;Koçak ve Tepeli, 2006;Orçan ve Deniz, 2006;Özbey, 2012;Tanrıverdi ve Erarslan, 2015). Ancak bu çalışmalar içinde çocukların sosyal gelişim düzeyleri ile öz bakım becerileri arasındaki ilişkinin ele alındığı çalışmalar oldukça azdır.…”

Ebeveyn Tutumları ile Okul Öncesi Dönem Çocuklarında Saldırganlık arasındaki ilişkide Çocukların Empati ve Sosyal Becerilerinin Rolü

“…Olumlu ebeveyn tutumu sergileyen ebeveynlerin çocuklarının empati (Cornell ve Frick, 2007; (Ekinci Vural, 2006;Orçan, 2004) düzeylerinin yüksek olduğu görülmektedir. Bu becerilerin yüksek olması da, çocuklarda daha az davranış problemi (Gültekin Akduman, Günindi ve Türkoğlu, 2015;Karaoğlu, 2011;Öneren Şendil, 2010) ve saldırganlıkla (Trentacosta ve Fine, 2010;Werner, Eaton, Lyle, Tseng ve Holst, 201) ilişkili olmaktadır.…”

“…Sosyal becerilerin, problem çözme becerileri ve davranış problemlerini önemli derecede yordadığı bilinmektedir (Aykır, 2010;Corredor, Justicia-Arráez, Romero-López ve Benavides-Nieto, 2017;Gültekin Akduman, Günindi ve Türkoğlu, 2015;Söğüt, 2019). Nitekim çocukların sosyal becerilerinin yüksek olması onların diğerlerini daha iyi anlamalarını (Metin, 2011) ve problem çözme becerilerini etkili şekilde kullanmalarını sağlamaktadır (Dereli İman, 2013).…”

“…Özellikle, sosyal ve duygusal gelişimin temellerinin atıldığı okul öncesi dönemde ebeveyn tutumları büyük önem taşımaktadır (Kandır ve Alpan, 2008). Sosyal beceriler geliştikçe çocukların akademik başarıları artmakta (Gülay, 2009;Gültekin Akduman, Günindi ve Türkoğlu, 2015;Mendez, Fantuzzo ve Chicchetti, 2002), arkadaşlık ilişkileri gelişmekte ve problem davranışları azalmaktadır (Öneren Şendil, 2010;Tezel Şahin ve Özbey, 2007). Sağlıklı bir sosyal gelişim için gerekli olan empati becerisinin gelişiminde doğumundan itibaren ebeveynle kurulan ilişki belirleyici rol oynamaktadır (Kapıkıran ve Kapıkıran, 2000).…”

5-6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri ve Problem Davranışları ile Oyun Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

“…Öte yandan sosyal oyun ve problem davranışlar arasındaki negatif yönlü ilişki olması, sosyal oyun davranışı gösteren çocukların sosyal beceri düzeyleri yüksek olduğundan, problem davranışları daha az sergiledikleri şeklinde açıklanabilir. Alan yazın incelendiğinde olumlu iletişim becerilerine sahip olan çocukların daha az saldırgan davranışlarda bulundukları, işbirliği, uzlaşma ve paylaşma gibi olumlu tutum ve davranışlar sergiledikleri ortaya konulmuştur (Bierman, 2005;Denham ve Weisberg, 2004;Erwin, 2000;Gültekin-Akduman, Günindi ve Türkoğlu, 2015;Özbey, 2009;Schafer ve ark., 2004). Atlı (2006) yaptığı çalışmada, prososyal davranışlara daha sık başvuran çocukların, daha az saldırgan davranışlar gösterdiklerini ve duygusal davranışlar sergilemeye daha eğilimli oldukları sonucuna ulaşmıştır.…”