Öğretmen Adaylarının Yazılı Anlatımlarında Bağdaşıklık Unsurlarını Kullanma Düzeyleri ( Levels of Pre-service Teachers Use of Cohesion Elements in their Written Expressions )

Abstract

Bağdaşıklık kavramı semantik bir kavramdır, metin içinde var olan ve onu bir metin olarak tanımlayan anlam ilişkilerini ifade eder. Söylemdeki bazı ögelerin yorumlanmasının bir diğer ögeye bağlı olduğu durumlarda ortaya çıkar. Bu ise metnin temel özelliklerindendir. Bu çalışmada öğretmen adaylarının yazılı anlatımlarında bağdaşıklık unsurlarını kullanma düzeylerini belirlemek amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemi kullanılmış, doküman incelemesi yapılmıştır. Çalışma grubunu bir devlet üniversitesinin eğitim fakültesinde öğrenim gören 53’ü kadın, 16’sı erkek toplam 69 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak “Bağdaşıklık Düzeyi Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma kapsamında öğretmen adaylarının en çok bağlama ögesi kullandıkları, daha sonra sırasıyla gönderim ögesi, sözcüksel bağdaşıklık ögesi, eksiltili anlatım ögesi ve değiştirim ögesi kullandıkları belirlenmiştir. Eksiltili anlatım ögesi kullanımının oldukça az kullanıldığı, kullanımın yetersiz olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Değiştirim ögesi kullanımının yok denecek kadar az olması dikkat çekmektedir. Metin yazımında bağdaşıklık araçlarını kullanmak tutarlı bir metin oluşturmak için önemlidir. Yazma eğitiminin bu durum göz önünde bulundurularak şekillendirilmesi gerekmektedir.