Oblicze starości w Polsce na początku XXI wieku

Abstract

Oblicze starości w Polsce na początku XXI wiekuWstęp "Starzenie się" i "starość" to główne pojęcia gerontologiczne. Są one określeniami współzależnymi. Można je rozpatrywać zarówno w skali jednostkowej, jak i grupowej. Najczęściej w literaturze psychogerontologicznej "starość" określa etap lub stan w życiu człowieka, natomiast "starzenie się" jest procesem, który zdaniem biologów rozpoczyna się już w dzieciństwie 1 . "Starość" jest pojęciem statycznym i odnosi się do okresu życia następującego po wieku dojrzałym, natomiast proces "starzenia się" jest zjawiskiem dynamicznym 2 . ,,Biologowie i lekarze określają starość jako okres życia ustroju po wieku dojrzałym, charakteryzujący się obniżeniem funkcji życiowych i szeregiem zmian w poszczególnych układach oraz narządach" 3 . Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) okres starości rozpoczyna się w 60. roku życia. W Polsce najczęściej starość utożsamiana jest z uzyskaniem wieku emerytalnego, który wynosi -według Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) -dla kobiet 60 lat, a dla mężczyzn -65.W ostatnich latach tempo starzenia się gwałtownie rośnie. Szczególnie intensywne występuje w krajach Europy i Ameryki Północnej. Szacuje się, że w 2030 r. około 12% wszystkich Europejczyków osiągnie wiek 75 lat i więcej, a 7% przekroczy wiek 80 lat. W roku 2000 wśród 25 krajów świata posiadających * Andrzej Mielczarek -doktor habilitowany nauk społecznych w zakresie nauki o polityce; doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Szczególne zainteresowania: polityka społeczna, polityka senioralna, pomoc społeczna, praca socjalna, gerontologia. Profesor w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.