Obietnice bez pokrycia. Etyczne i prawne granice (nie)ujawniania informacji o przestępstwie w badaniach naukowych i psychoterapii

Abstract

Performing qualitative research through direct interviews enables researchers to obtain data and information that cannot be obtained in quantitative research. The access to individual conditions of certain attitudes or actions gives a huge opportunity of exploration of various research areas. Each researcher must meet strict ethical standards before committing to the study to prevent harming or exposing the participants. However, the law clearly imposes the need to disclose the knowledge about committed crimes. In this article we will present which specific crimes should be reported according to the Criminal Code. We will also consider whether, in this case, the researcher can provide the participants full anonymity and confidentiality. We also indicate if it is necessary to inform the participants that some content of an interview may be reported to law enforcement agencies and what implications it may have for the conducted research.

Theoretical and Methodological Aspects of Tacit Knowledge Research of Educators at Youth Educational Centres in Poland in the Context of Social Worlds Theory

“…researcher and respondent) perceive and define one another (Ślęzak, 2018). The issue connected with establishing relations, trust and emotions experienced by the researcher and the respondents are often the subject of con-sideration for social scientists (Niedbalski, 2016;Ślęzak, 2016;Szczepanik & Śliwerski, 2017;Golczyńska-Grondas, 2019). In the project which I carried out building trust was a very significant element of the entire research procedure.…”

Praca jako czynnik chroniący ekswięźniów przed powrotnością do przestępstwa i wykluczeniem społecznym

“…Diagnozą czynników sprzyjających i utrudniających readaptację społeczną recydywistom zajmowały się m.in. Aleksandra Korwin-Szymanowska (2009), Dagmara Woźniakowska (2006), Monika Marczak (2009), Dorota Pstrąg (2009), Anna Fidelus (2012), Aneta Domżalska (2013), Renata Szczepanik (2012Szczepanik ( , 2015Szczepanik, Śliwerski, 2017) oraz Beata M. Nowak (2017Nowak ( , 2017aNowak ( , 2017bNowak ( , 2018. Wyniki ich badań wskazują, że pomimo wprowadzania coraz to nowych rozwiązań systemowych osoby opuszczające zakłady karne nadal nie są dostatecznie przygotowane do radzenia sobie na wolności.…”

“…Związane jest to m.in. z: problemami formalno-organizacyjnymi (Szczepanik, 2012(Szczepanik, , 2015, specyficznym terenem badań oraz zaburzeniami rytmu organizacji czasu więziennego wskutek uczestnictwa więźniów w badaniu (Miszewski, 2005), postrzeganiem przez osadzonych osoby badacza jako reprezentanta władz więziennych, co skutkuje nieufnością, lękiem, wycofaniem lub próbą zafałszowania rzeczywistości (Kamiński, 2006), problemami etycznymi oraz wynikającymi z "relacji płci": badacz -osoba badana (Jewkes, 2014;Szczepanik, Śliwerski, 2017), naturalnym obciążeniem oceny subiektywnej oraz zniekształceniami atrybucyjnymi (Nowak, 2018). Wyniki prezentowanego w niniejszym artykule badania, ukierunkowanego na rozpoznanie planów recydywistów penitencjarnych związanych z podjęciem zatrudnienia po wyjściu na wolność oraz na identyfikację predyktorów postrzegania siebie samych w roli pracownika, jak też predyktorów motywacji do poszukiwania, podjęcia i utrzymania pracy, są częścią wieloaspektowego projektu badawczego dotyczącego przyczyn porażki readaptacyjnej, postrzeganej przez osoby wielokrotnie skazane na karę izolacji w retrospekcyjnym pryzmacie ich własnej powrotności do przestępstwa.…”