Στην παρούσα εργασία μελετούνται οι νεανικές ανδρικές ταυτότητες στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου. Συγκεκριμένα, εξετάζονται οι παραστασιακές επιτελέσεις των αγοριών της Στ’ τάξης Δημοτικού Σχολείου - εντός και εκτός του σχολικού θεσμού και χώρου - ως προς τον ανδρισμό. Ειδικότερα, διερευνούνται οι λόγοι και οι πρακτικές – δραστηριότητες, ως παραστασιακές επιτελέσεις, που διακινούνται από τα αγόρια της έρευνας σε πεδία όπως η σχολική τάξη, η σχολική αυλή, οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες, το γυμναστήριο, οι σχολές πολεμικών τεχνών, οι σχολές χορού και τα κυνηγετικά πεδία, το κατηχητικό σχολείο και το σφαιριστήριο στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου∙ δηλαδή, οι παραστασιακές εκείνες επιτελέσεις, που συντελούν στη διαμόρφωση της νεανικής ανδρικής ταυτότητας στα πιο πάνω πεδία.Διεξήχθηκαν επιτόπιες παρατηρήσεις (συμμετοχικού και μη χαρακτήρα) σε ανάλογα πεδία και λήφθηκαν συνεντεύξεις (ατομικές και ομαδικές) από είκοσι τρία (23) αγόρια. Το ερευνητικό υλικό που προέκυψε από τις επιτόπιες παρατηρήσεις και τις συνεντεύξεις αναλύθηκε με εργαλείο τη Φεμινιστική Κριτική Ανάλυση Λόγου και από την ανάλυση αυτή δημιουργήθηκαν οι ανάλογες θεματικές ταξινόμησής του. Στα βασικά ευρήματα της έρευνας συγκαταλέγονται: οι ουσιοκρατικές αντιλήψεις των αγοριών για την έννοια του ανδρισμού, οι αντιλήψεις τους για τη διαχείριση της δυσκολίας και του πόνου, οι διαβαθμίσεις που κάνουν τα αγόρια στο ανδρικό κλάμα, οι τρόποι με τους οποίους οικειοποιούνται την υπεροχή και τη σκληρότητα και οι τρόποι που επιλέγουν για να δείξουν ότι αψηφούν τον κίνδυνο. Επιπλέον, η έρευνα καταλήγει σε ευρήματα σχετικά με: τον τρόπο που τα αγόρια προδιαγράφουν το επαγγελματικό και ευρύτερό τους μέλλον στη βάση κοινωνικοπολιτισμικών επιταγών και απόλυτου διαχωρισμού των επαγγελμάτων σε ανδρικά και γυναικεία, τις αντιδράσεις τους όταν συναντιούνται με επιτελέσεις της γυναικείας ταυτότητας, τους τρόπους με τους οποίους αποπέμπουν τη σχολική κουλτούρα προκειμένου να αρνηθούν την εκθήλυνση και την υποταγή, τους τρόπους με τους οποίους προτάσσουν τις διαφορές των φύλων για ενδυνάμωση του δικού τους φύλου, τις συνεχείς διαδικασίες και επιτελέσεις μέσα από τις οποίες επιδιώκουν τη συνεχή διαπραγμάτευσή τους μέσα στην παρέα των αγοριών.Τέλος, η έρευνα καταλήγει σε ευρήματα σχετικά με: τους τρόπους μέσα από τους οποίους αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «κυνηγούς θηλυκών θηραμάτων» αλλά και προστατών των γυναικών – κοριτσιών, τους τρόπους με τους οποίους ατενίζουν το στίγμα της ομοφυλοφυλίας στην ενδοσχολική και εξωσχολική ζωή, τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο ως ένα διόλου ευκαταφρόνητο εισιτήριο στο πεδίο της αδιαμφισβήτητης γοητείας, τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται το πώς ο ανδρισμός περνά μέσα από το σώμα και κυρίως μέσω της γυμναστικής, των πολεμικών τεχνών και του σπορ του κυνηγιού, αλλά ταυτόχρονα και με τους τρόπους μέσω των οποίων εξοβελίζεται η βρωμιά και η αηδία για το αίμα και το σώμα της γυναίκας, τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται τη σεξουαλική βία και το βιασμό ως στοιχείο υποταγής και ανδρικής κυριαρχίας – υπεροχής, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται ως μόνη γλώσσα του ανδρισμού την αποκήρυξη της ελλαδικής προφοράς από το λόγο τους.Συμπερασματικά, κατατίθεται η άποψη ότι η συγκρότηση της ανδρικής ταυτότητας είναι μια συνεχής και επώδυνη διαδικασία, γεμάτη σκοπέλους και απαιτήσεις για συνεχή διαπραγμάτευση με τις κοινωνικές επιταγές και ακολουθεί η κατάθεση προτάσεων για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού των μη ηγεμονικών ανδρικών και γυναικείων ταυτοτήτων.