New Media and Digital Surveillance: A Study on Social Media Users in Turkey

Abstract

Yeni iletişim teknolojileri ile birlikte insan hayatı bugüne dek hiç olmadığı kadar çok ve yine hiç olmadığı kadar farklı şekillerde gözetlenmektedir. Bu gözetimin kuşkusuz en fazla yapıldığı mecra ise yeni medya ve yeni medyanın en önemli ortamı olan sosyal paylaşım ağlarıdır. Bu noktadan hareketle yapılan çalışmada, Türkiye'de yaşayan insanların yeni medyada bilgilerini ne oranda paylaştıklarını ve yeni medya aracılığıyla gözetlendiklerin farkında olup olmadıklarını tespit etmek amaçlanmıştır. Çalışmada verileri elde etmek için bir saha araştırması yapılmış ve araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden biri olan anket tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini, Türkiye'de yaşayan 15 yaş ve üzerindeki yaklaşık 35 milyon Facebook kullanıcısı oluşturmaktadır. Örneklemi ise, Türkiye'de yaşayan, 15 yaş ve üzerindeki 5000 Facebook kullanıcısı temsil etmektedir. Çalışmada elde edilen bulgulara göre, katılımcıların Facebook'ta bilgilerini paylaşma düzeyleri yüksek olmaktadır. Bunun yanında katılımcıların Facebook aracılığıyla ticari şirketler ve kamu kurumları tarafından gözetlendiklerinin farkında olma düzeyleri ise düşük olmaktadır. Çalışmada ayrıca katılımcıların gözetim farkındalıkları, cinsiyet, yaş, eğitim, yaşanılan yer, çalışma durumu ve bölge grupları temelinde incelenmiş ve anlamlı farklılıklara ulaşılmıştır.

İleti̇şi̇m Alaninda Yapilan Sosyal Medya Konulu Çalişmalara Yöneli̇k Bi̇r Araştirma

“…Ana disiplin olarak iletişim bilimleri düşünüldüğünde; halkla ilişkiler, radyo, televizyon ve sinema, gazetecilik, reklam, pazarlama gibi çeşitli alt disiplinlerde bu platformların yarattığı dönüşümler ve uygulama alanlarının ele alındığı görülmektedir. Bu bağlamda iletişim alanında sosyal medyanın; tüketim (Ceyhan, 2017;Gürdin, 2019;Voramontri ve Klieb, 2019), marka yönetimi (Phan vd., 2011;Jin, 2012;Hepekiz ve Gökaliler, 2019), kriz yönetimi (Jin, Liu ve Austin, 2014;Bat ve Yurtseven, 2014;Apuke ve Tunca, 2018) benlik sunumu (Hollenbaugh, 2021;Kavut, 2018;Zheng vd., 2020), siyasal iletişim (Enli ve Skogerbø, 2013;Arğın, 2019), yankı odası (Çaycı, 2021;Cinelli vd., 2021;Bruns, 2017), etik (Bayram, 2020;Temel vd., 2021;Karaduman ve Akbulutgiller, 2016), gözetim (Aydın, 2020;Brown, 2014;Kalaman, 2019), mahremiyet (Budak, 2018;Semiz Türkoğlu, 2018;Smith vd., 2012) medya okuryazarlığı (Schreurs ve Vandenbosch, 2020;Özcan, 2017;Özmen, 2018), aktivizm (Velasquez ve LaRose, 2015;Ciszek, 2016;Ürkmez, 2020), bağımlılık (Hazar, 2011;Wang vd., 2019;Sun ve Zhang, 2021) gibi farklı perspektiflerde tartışıldığı görülmektedir. Diğer yandan daha önceki kuşaklar için anlamı olmayan, ancak günümüzde "nomofobi (cep telefonsuz kalma korkusu), net-less (internetsiz kalma), fomo (fear of missing out-gelişmeleri kaçırma korkusu)" gibi çeşitli kavramlar üzerinden gerçekleştirilen tartışmalar da karşımıza çıkmaktadır (Akyıldız ve Yılmaz, 2020, s...…”

Transformation in the Power Mechanism From Panopticon to Banopticon

“…İktidarın meşruluğunu sağlamak, hegemonyasını devam ettirebilmek, güvenliğini sürdürmek için uyguladığı gözetim olgusu geçmişten günümüze birtakım dönüşümlere uğrarken yeni iletişim teknolojilerindeki bu gelişmelerin büyük etkisi olmuştur. Kalaman (2019)'a göre, bir dönem uygulanan insanların takip edilmesi, kişilerin fişlenmesi ve gözetlenmesi yoluyla kayda geçirilen yazılı dosyalar artık ortadan kalkmıştır. Bunun yerine günümüzde, bireyin attığı adımların, gittiği yerlerin, internette ziyaret ettiği sitelerin, herhangi bir çevrimiçi platformdan paylaştığı bütün iletilerin mevcut olduğu dijital ortamlarda saklanan inanılmaz büyüklükteki veri bulunmaktadır.…”