“…Ana disiplin olarak iletişim bilimleri düşünüldüğünde; halkla ilişkiler, radyo, televizyon ve sinema, gazetecilik, reklam, pazarlama gibi çeşitli alt disiplinlerde bu platformların yarattığı dönüşümler ve uygulama alanlarının ele alındığı görülmektedir. Bu bağlamda iletişim alanında sosyal medyanın; tüketim (Ceyhan, 2017;Gürdin, 2019;Voramontri ve Klieb, 2019), marka yönetimi (Phan vd., 2011;Jin, 2012;Hepekiz ve Gökaliler, 2019), kriz yönetimi (Jin, Liu ve Austin, 2014;Bat ve Yurtseven, 2014;Apuke ve Tunca, 2018) benlik sunumu (Hollenbaugh, 2021;Kavut, 2018;Zheng vd., 2020), siyasal iletişim (Enli ve Skogerbø, 2013;Arğın, 2019), yankı odası (Çaycı, 2021;Cinelli vd., 2021;Bruns, 2017), etik (Bayram, 2020;Temel vd., 2021;Karaduman ve Akbulutgiller, 2016), gözetim (Aydın, 2020;Brown, 2014;Kalaman, 2019), mahremiyet (Budak, 2018;Semiz Türkoğlu, 2018;Smith vd., 2012) medya okuryazarlığı (Schreurs ve Vandenbosch, 2020;Özcan, 2017;Özmen, 2018), aktivizm (Velasquez ve LaRose, 2015;Ciszek, 2016;Ürkmez, 2020), bağımlılık (Hazar, 2011;Wang vd., 2019;Sun ve Zhang, 2021) gibi farklı perspektiflerde tartışıldığı görülmektedir. Diğer yandan daha önceki kuşaklar için anlamı olmayan, ancak günümüzde "nomofobi (cep telefonsuz kalma korkusu), net-less (internetsiz kalma), fomo (fear of missing out-gelişmeleri kaçırma korkusu)" gibi çeşitli kavramlar üzerinden gerçekleştirilen tartışmalar da karşımıza çıkmaktadır (Akyıldız ve Yılmaz, 2020, s...…”