“…Een beter passende sturing, zo werd gedacht, was om schoolbesturen aan te spreken op hun eigen verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het onderwijs. Deze gedachte zien we ook terug in het onderwijs-beleid in Nieuw-Zeeland, Spanje en Portugal (Karsten, 1999;Higham & Earley, 2013). Om scholen aan te kunnen spreken en controle te houden op de onderwijskwaliteit werd ingezet op het uitbouwen van de relaties van scholen met actoren en belanghebbenden zoals de Inspectie van het Onderwijs, de sectorraad, ouders, besturenorganisaties, koepelorganisaties, belanghebbenden en de media (Bush & Gamage, 2001, zie ook Bekkers, 2009Wet goed onderwijs, goed bestuur, 2010).…”