Motion of the Ocean: <i>The Shifting Face of U.S. Theater for Social Change since the 1960s</i>

Cohen-Cruz, Jan

doi:10.1215/01610775-31-3-95

Cited by 7 publications

(4 citation statements)

References 2 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…First, and foremost, our experiences add to the literature that discusses the efficacy of using theatre as a medium to engage people in thinking about important societal issues (Cohen-Cruz, 2001;Nadarajah & Yamamoto, 2007;Österlind, 2008;Sullivan et al, 2006;Sullivan & Lloyd, 2006). Not only did people stop to be part of the audience, many individuals stayed around after the performance to talk with the troupe about their ideas on sustainability and the university.…”

Section: Lessons Learned-the Hits and Misses!mentioning

confidence: 85%

The Goggles Project: Using Street Theatre to Engage University Stakeholders in Discussions about Sustainability

Wright¹,

Markle²,

Wuench³

2013

View full text Add to dashboard Cite

Sustainable development has become a global priority. While a sustainable future cannot be achieved through changes and actions in one sector alone, education is a key component in working toward this goal. Universities in particular have a moral task as leaders in the ESD movement, and are important catalysts for moving towards a sustainable future. However, research shows that there is a general lack of engagement in, and knowledge of sustainability within the university community at large. This manuscript describes the Goggles Project which used street theatre as a creative way to engage the whole university community in discussions regarding sustainability and the role universities can and/or should play in achieving a sustainable future.

show abstract

Section: Lessons Learned-the Hits and Misses!mentioning

confidence: 85%

The Goggles Project: Using Street Theatre to Engage University Stakeholders in Discussions about Sustainability

Wright¹,

Markle²,

Wuench³

2013

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Story circles and body mapping are two arts-based methodologies that have relevance for ASRH research with youth of color. Story circles were originally developed by the Free Southern Theater Institute (FSTI) in the 1960s and used as a tool for civil rights organizing and artistic creation (Cohen-Cruz, 2001; Davis, 2019). In a story circle, participants sit in a circle and take turns telling a story in response to a prompt.…”

mentioning

confidence: 99%

“…In a story circle, participants sit in a circle and take turns telling a story in response to a prompt. John O’Neal, a FSTI founder, developed story circles to engage theater performers and audiences in participatory dialogues on racial justice (Cohen-Cruz, 2001). The process is highly reflexive, with participants not only sharing stories but also listening and responding to other participants’ stories (Hebert et al, 2020; Michna, 2009).…”

mentioning

confidence: 99%

Body Mapping and Story Circles in Sexual Health Research With Youth of Color: Methodological Insights and Study Findings From Adolescent X, an Art-Based Research Project

Brodyn

Lee

Futrell

et al. 2021

Health Promotion Practice

View full text Add to dashboard Cite

We describe the implementation and select findings from Adolescent X, an arts-based research project that used story circles and body mapping to elucidate how young people understand the relationship between their social contexts and their sexual and reproductive health, with a particular focus on youth’s understandings of gender, sexuality, and the body as sites of possibility and power. A community-based sample of N = 24 youth of color was recruited from the South and West Sides of Chicago to participate in 3-day workshops. In addition to story circles and body mapping, data were collected via brief surveys with N = 24 youth, debriefing groups (n = 10 youth), and focus groups (n = 14 youth). Study data consisted of (1) body map visuals, that is, legends, mini-, and full-body maps; (2) written body map narratives; and (3) audio recordings of the story circles, body mapping activities, debriefing groups, and focus groups. All audio recordings were transcribed, deidentified, and uploaded in Dedoose for qualitative thematic analysis. Data analysis was conducted by a team of independent coders. Across all sources of data, three major themes were identified: (1) strong feelings of unsafety related to how young people’s bodies are gendered, sexualized, and racialized in different social settings; (2) the extent to which adults and institutions foster youth safety; and (3) sources of young people’s coping and resilience. Implications for public health research, practice, and policy are discussed.

show abstract

“…Η άποψη των μαθητών για τη σημασία των περιβαλλοντικών ζητημάτων άλλαξε. Η κατανόηση ότι η περιβαλλοντική κρίση αποτελεί μέρος των κοινωνικών προβλημάτων που α-ντιμετωπίζουμε στις μέρες μας είναι μία από τις βασικές έννοιες της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και κάτι που επιτεύχθηκε με την συγκεκριμένη διδακτική παρέμβαση και συμβαδίζει με πολλές μελέτες που αναφέρονται στην αποτελεσματικότητα της χρήσης θεατρικών τεχνικών ως μέσο κινητοποίησης για σημαντικά κοινωνικά θέματα (Cohen-Cruz, 2001, Nadarajah & Yamamoto, 2007, Österlind, 2008, Sullivan & Lloyd, 2006. Καθώς κάθε έρευνα απαιτείται να συμμορφώνεται με έναν ηθικό κώδικα, κατά συνέπεια το ερωτηματολόγιο ήταν ανώνυμο και συμπληρώθηκε με τη συγκατάθεση των συμμετεχόντων, ώστε να διαφυλαχθεί η ταυτότητα των συμμετεχόντων και η προστασία προσωπικών δεδομένων (Denzin & Lincoln, 2003).…”

Section: παρατηρηση: ανάδειξη προβλημάτων συνεργασίας μέσα στις ομάδεςunclassified

Το Αυτοσχέδιο Οικολογικό Θέατρο Ως Εκπαιδευτικό Εργαλείο Ευαισθητοποίησης Της Περιβαλλοντικής Συνείδησης Μαθητών Του Δημοτικού

Andrikopoulou¹,

Ανδρικοπούλου²

View full text Add to dashboard Cite

Στις μέρες μας θεωρείται επιτακτική η ανάγκη για την προώθηση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης των μαθητών, με στόχο την δημιουργία αυριανών πολιτών με αίσθηση περιβαλλοντικής ευθύνης, περιβαλλοντικό ήθος, και οικολογική συνείδηση. Το εκπαιδευτικό σύστημα θέλοντας να ακολουθήσει και – ακόμα καλύτερα – να ενισχύσει αυτή την επιταγή θα πρέπει να στραφεί σε ριζικές αλλαγές και επικαιροποιήσεις των εκπαιδευτικών μεθόδων και διδακτικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται από τους εκπαιδευτικούς και να προταθούν εναλλακτικές μέθοδοι διδασκαλίας που βασίζονται στην βιωματική μάθηση και την αλληλεπίδραση. Μια από αυτές τις μεθόδους είναι και η χρήση θεατρικών τεχνικών, ένα εκπαιδευτικό εργαλείο το οποίο εμπιστεύονται ολοένα και περισσότερο οι εκπαιδευτικοί σε μια ποικιλία γνωστικών αντικειμένων. Σύμφωνα με την βιβλιογραφική μελέτη, έρευνες στο εξωτερικό με μαθητές Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χρήση θεατρικών τεχνικών στην εκπαίδευση συμβάλλει σημαντικά στο ενδιαφέρον των μαθητών για συμμετοχή και δράση αναφορικά με το περιβάλλον και τον κόσμο γύρω τους. Το νέο θεατρικό είδος που συνδυάζει τις τέχνες του θεάτρου με τις περιβαλλοντικές ανησυχίες και ευαισθησίες ονομάζεται «οικολογικό θέατρο» (eco theatre), και τα θεατρικά έργα ή δρώμενα που επιμορφώνουν για τα περιβαλλοντικά θέματα και προάγουν την οικολογία, χαρακτηρίζονται ως «οικολογικά θεατρικά έργα» (ecodramas), είτε πρόκειται για συγγραφή θεατρικών κειμένων από θεατρικούς συγγραφείς, είτε για αυτοσχέδια θεατρικά δρώμενα που δημιουργούνται από μαθητές μέσα στην τάξη κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Στην Ελλάδα δεν έχει διερευνηθεί η σύνδεση του αυτοσχέδιου οικολογικού θεάτρου με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και τα όποια αποτελέσματα από την εισαγωγή στη διδασκαλία για το περιβάλλον μιας διδακτικής μεθόδου που έχει ως βασικό της εργαλείο θεατρικές δραστηριότητες με οικολογικό περιεχόμενο.BΣκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι να διερευνήσει κατά πόσο η εφαρμογή του αυτοσχέδιου οικολογικού θεάτρου ως εκπαιδευτικού εργαλείου μπορεί να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση της περιβαλλοντικής συνείδησης των μαθητών του δημοτικού. Τα ερευνητικά ερωτήματα της έρευνας είναι αν η εφαρμογή του αυτοσχέδιου οικολογικού θεάτρου στο πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μαθητών δημοτικού : (1) ενισχύει την ικανότητα κατανόησης βασικών αρχών και ιδεών της οικολογίας, περισσότερο από ότι ο παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας, (2) συμβάλλει στην υιοθέτηση στάσεων και αξιών φιλικών προς το περιβάλλον και (3) ποιες είναι οι απόψεις των εκπαιδευτικών που εφαρμόζουν περιβαλλοντικά προγράμματα για το διδακτικό μοντέλο κατά το οποίο γίνεται χρήση θεατρικών τεχνικών στο πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μαθητών δημοτικού. Προκειμένου να δοθούν απαντήσεις στα παραπάνω ερευνητικά ερωτήματα σχεδιάστηκαν δυο στάδια υλοποίησης της έρευνας, από τις αρχές του 2015 μέχρι το καλοκαίρι του 2017. Κατά το πρώτο στάδιο της έρευνας πραγματοποιήθηκε διδακτική παρέμβαση (τεσσάρων (04) μηνών), κατά το σχολικό έτος 2014-15, με τη μέθοδο της έρευνας – δράσης σε είκοσι οκτώ (28) μαθητές της Ε΄ τάξης του δημοτικού (ηλικίας 10-11 ετών). Καθώς η περιβαλλοντική συνείδηση αποτελεί μια συνένωση γνώσεων, στάσεων και συμπεριφορών, στο τέλος της παρέμβασης ερευνήθηκαν, μέσω ειδικά διαμορφωμένων ερωτηματολογίων που συμπληρώθηκαν από τους μαθητές πριν και μετά την παρέμβαση, μετρήσιμες αλλαγές σχετικά με τις γνώσεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους, αφού εξοικειώθηκαν με τις εναλλακτικές διδακτικές τεχνικές που περιλάμβαναν την υλοποίηση θεατρικών δραστηριοτήτων με οικολογικό περιεχόμενο κατά την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Το δεύτερο στάδιο της έρευνας πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2016-17, με τη συμμετοχή τριακοσίων τριάντα (330) εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που εφαρμόζουν Περιβαλλοντικά Προγράμματα στις σχολικές μονάδες που υπηρετούν και έχουν εφαρμόσει θεατρικές τεχνικές έστω μια φορά στο πλαίσιο των προγραμμάτων αυτών. Οι εκπαιδευτικοί συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σαράντα εννέα (49) ερωτήσεων σχετικά με τη χρήση θεατρικών τεχνικών ως διδακτικό εργαλείο μέσα στην τάξη προκειμένου να προωθηθούν οι αρχές της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι, όταν η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση βασίζεται σε δραματικές δραστηριότητες, έχει σημαντικό αντίκτυπο και στους τρεις βασικούς τομείς της ανθρώπινης συμπεριφοράς (Γνωστικός τομέας, Συναισθηματικός τομέας, Ψυχοκινητικός τομέας) των μαθητών. Ενισχύει την επινοητικότητα, τη βαθιά κατα-νόηση, την ενσυναίσθηση, την προθυμία για συμμετοχή σε κοινωνικές ενέργειες, την κατανομή των ευθυνών και της δέσμευσης, την ευαισθησία. Επιπλέον, η έρευνα δείχνει ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, όπως και οι ομόλογοι τους σε όλο τον κόσμο, είναι πρόθυμοι να εφαρμόσουν εναλλακτικές διδακτικές στρατηγικές, όπως θεατρικές τεχνικές, στις αίθουσες διδασκαλίας τους και επίσης μέσω αυτών να εξυπηρετήσουν και να διαδώσουν σημαντικές ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές αξίες. Αρκεί να είναι καλά εκπαιδευμένοι, επαρκώς παρακινημένοι, εμπνευσμένοι και υποστηριγμένοι προκειμένου οι δραματικές δραστηριότητες στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση να έχουν τον προαναφερθέντα αντίκτυπο.

show abstract

Motion of the Ocean: The Shifting Face of U.S. Theater for Social Change since the 1960s

Cited by 7 publications

References 2 publications

The Goggles Project: Using Street Theatre to Engage University Stakeholders in Discussions about Sustainability

The Goggles Project: Using Street Theatre to Engage University Stakeholders in Discussions about Sustainability

Body Mapping and Story Circles in Sexual Health Research With Youth of Color: Methodological Insights and Study Findings From Adolescent X, an Art-Based Research Project

Το Αυτοσχέδιο Οικολογικό Θέατρο Ως Εκπαιδευτικό Εργαλείο Ευαισθητοποίησης Της Περιβαλλοντικής Συνείδησης Μαθητών Του Δημοτικού

Contact Info

Product

Resources

About