Morbus Perthes

Abstract

Morbus Perthes today still poses a challenge for the orthopaedic surgeon because of the unclear aetiology as well as the controversial discussion about the role and kind of multiple treatment principles. The prognosis depends upon clinical (e.g. age at onset, reduction of range of motion, gender) and radiological (extent of necrosis, containment) parameters. Of these, only the reduced range of motion and a loss of containment can be adressed therapeutically, be it in a conservative and/or operative concept. Pelvic osteotomies have the advantage of a high potential of correction without the biomechanic disadvantages which are associated with intertrochanteric varus osteotomies. Nowadays, the use of orthoses is considered to be obsolete. Non-containment is targeted mainly on the symptomatic treatment and the correction of residual deformities. Based on the outcome after the final stage there is a risk of premature osteoarthritis with the need of early total hip replacement.

Radiographic outcome after greater trochanteric epiphysiodesis in patients with Perthes disease

“…In general, therapy focuses on preserving joint mobility and containment. 21 , 22 The development of a high-riding GT is due to impairment of the physeal growth of the femoral head while the growth of the GT is not impaired. FVO for improving containment also leads to a high-riding GT.…”

Legg-Calvé-Perthes hastalığında pelvik osteotomiler

“…Tedavisiz takip edilen hastaların çoğunda fonksiyonel olarak iyi sonuç bildirilse de, hastalığın doğal seyri ve hastaya özgü prognostik etmenler göz önünde bulundurularak uygun müdahale-nin yapılması, erişkin dönemde dejeneratif koksartroz gelişiminden korunma sağlayabilir. [1][2][3][4][5][6] Her ne kadar kesin olarak tanımlanmamış olsa da, %80'in üzerindeki örtünme miktarının femur başı lateral taşmayı ve kompresyonunu engellediği kabul edilir. Pelvik osteotomiye geçmeden önce, femur proksimali normal biyomekaniği tesis edilebilir.…”

“…Üzerinde büyük çoğunlukla ortak kanaat oluşan konulardan birisi, örtünme tedavisinin hastalığın seyrini ve sonuçlarını olumlu yönde etkilediğidir. [1,5,7,8,[12][13][14][15][16][17][18][19] Cerrahi örtünme tedavisi, 1960 yılında femoral varizasyon osteotomisiyle başlamış olup günümüze kadar süregelmiştir. Salter daha sonra, innominat osteotomi uygulamasıyla örtünme prensibine farklı bir bakış açısı kazandırmıştır.…”