ÖzSchegloff, Jefferson ve Sacks (1977) karşılıklı konuşma sırasında ortaya çıkan etkileşimsel sorunlar ve bu sorunlara ilişkin yapılan sözel eylemlere onarım (repair) pratikleri adını vermiştir. Karşılıklı konuşmalarda gözlenen onarım süreci, karşılıklı konuşma sırasında ifade etmede, duymada ve anlamada yaşanan sorunları çözmek üzere gerçekleştirilen sözel eylemlerdir. Onarım süreçleri, konuşma analizi adı verilen yaklaşım çerçevesinde kuramsallaştırılmıştır. Bu çalışmanın amacı, günlük hayattan seçilmiş dört ortamda (aile, arkadaş, iş ve sokak) tespit edilen onarım türleri-nin, konuşmanın gerçekleştiği ortama göre farklılaşıp farklılaşmadığını konuşma analizi yaklaşımı ile incelemektir. Çalışmanın verilerini bu dört ortamda kaydedilmiş olan 8 saatlik (her bir ortamda 2 saat olmak üzere) konuşma kayıtları oluşturmuştur. Analiz sonuçları, kullanılan onarım pratiklerinin ortamlar arasında belirgin bir farklılık göstermediğini ortaya koymuştur. Bütün ortamlarda, verilerin hiçbirinde göz-lenmeyen ötekinin başlattığı ötekinin tamamladığı onarım türü dışında, hem kendini onarım hem de ötekinin onarımı tespit edilmiştir; ancak kendini onarım kullanımının bütün ortamlarda daha fazla tercih edildiği gözlenmiştir. Kendini onarımın, ötekinin onarımına kıyasla daha fazla tercih edilmiş olması, başka diller bağlamında onarım üzerine yapılan çalışmaların sonuçları ile benzerlik taşımaktadır.