Los desechados del mundo. Imágenes del paria

Abstract

No Aplica

Vidas precarias e corpos vulnerábeis en Cobiza (2021) de María Reimóndez

“…Nun sistema de pensamento binario, a periferia condiciona a existencia do centro, a cultura e o suxeito hexemónico defínense a través da exclusión, mais ao mesmo tempo, desde a marxinalidade coñécense figuras que non son só "a escoria do mundo" (Varikas 2017), pero que se afirman na non adscrición, na non pertenza e na desobediencia a discursos e prácticas hexemónicos. Analizarei como neste texto distópico de ciencia ficción se representan e negocian relatos sobre a marxinación, a desestabilización de categorías dentro/fóra nun momento histórico marcado pola porosidade fronteiriza e os fluxos migratorios dramáticos, a precariedade extrema, unha reconfiguración dos espazos urbanos, pero tamén considerando esta periferia como espazo de oportunidade non hexemónico.…”

“…Aprendemos que Luz foi unha das últimas nenas que naceron na súa rexión de orixe, rodeada dun deserto cada vez máis quente, onde os cascallos cubrían o que noutrora foran paisaxes verdes e dunas costeiras, destruídas pola plantación masiva de eucaliptos. Rapidamente decatámonos de que na visión ecolóxica distópica presentada en Cobiza, Galicia constitúe a periferia poboada pola "escoria do mundo" (Varikas 2017). A protagonista medrou rodeado de parias e "zombis virtuais", é dicir, persoas de niveis sociais inferiores adictas ás realidades virtuais que ofrecían imaxes das distantes e luminosas capitais de Occidente e mais de Oriente, con comida en abundancia, unha natureza ben conservada e un sol que non causaba cancro de inmediato.…”

Las anécdotas de un “paria con voz”: el hombre gay en una selección de relatos de <em>Cartas a hombres</em> (2018), de David Ulloa

“…La figura del paria, como explica Eleni Varikas (2017), es variable. Ha cambiado con el tiempo, con la literatura, con los discursos políticos, con las percepciones de lo social, con el lenguaje… Sin embargo, se mantienen ciertos rasgos que funcionan como núcleos de sentido y que revelan las propiedades de una lógica política y social en torno a esta figura.…”