Loneliness and social isolation during the COVID-19 pandemic: A systematic review enriched with empirical evidence from a large-scale diary study

Abstract

The outbreak of the global COVID-19 pandemic has drastically altered people’s lives. Loneliness and social isolation were publicly discussed as possible psychological consequences of the measures taken to slow the virus spread. These public discussions have sparked a surge in empirical studies on loneliness and social isolation. In this study, we first provide a systematic review synthesizing recent literature on the prevalence and correlates of loneliness and social isolation during the early phase of the COVID-19 pandemic (k = 53 studies). We found that most quantitative studies included in the systematic review were cross-sectional. The few longitudinal studies mainly reported increases in loneliness, especially when the pre-pandemic measurement occasions were months or years before the COVID-19 pandemic. Studies with pre-pandemic measures weeks or days before the pandemic reported relatively stable or even decreasing loneliness trends. Second, we enrich the systematic review with an empirical investigation on daily changes in the perceived quality and quantity of social relationships during the pandemic compared to before the pandemic (N = 4,823). This empirical investigation showed that, on average, the quality of social relationships was perceived worse during the pandemic than before. This perception got slightly stronger over the first two weeks of the pandemic but stagnated thereafter. Regarding the quantity of social relationships, participants reported on average that they had fewer social interactions at the beginning of the study than before the pandemic. This perceived reduction in the quantity of social interactions linearly decreased over time.

Een cohortvergelijking van eetgedrag, leefstijl en sociaal-emotionele gezondheid bij jongeren vóór en tijdens de coronacrisis

“…De eerste lockdown lijkt een negatieve invloed te hebben gehad op de mentale gezondheid en kwaliteit van leven van jongeren [8,9]. Zo bleek uit longitudinale onderzoeken dat de mate van eenzaamheid tijdens de coronacrisis ten opzichte van eerdere jaren toenam [10], voornamelijk bij jongeren die onderwijs op afstand volgden [11]. Ook bleek er tijdens de lockdown sprake van meer stress, een lager geluksgevoel en een slechtere relatiekwaliteit [10][11][12][13].…”

“…Zo bleek uit longitudinale onderzoeken dat de mate van eenzaamheid tijdens de coronacrisis ten opzichte van eerdere jaren toenam [10], voornamelijk bij jongeren die onderwijs op afstand volgden [11]. Ook bleek er tijdens de lockdown sprake van meer stress, een lager geluksgevoel en een slechtere relatiekwaliteit [10][11][12][13]. Jongeren waren tijdens de eerste lockdown meer thuis met hun ouders en hadden minder (offline) contact met leeftijdgenoten, wat van invloed kan zijn geweest op de kwaliteit van de relatie met ouders en leeftijdgenoten.…”

“…Vooral dat laatste lijkt het geval te zijn: er werden meer conflicten met ouders gerapporteerd [11], er was minder steun van ouders ontvangen [14] en ouders rapporteerden een lagere mate van positive parenting [14]. De verwachting is dat de sociaal-emotionele gezondheid (onder andere geluk, stress en eenzaamheid) van jongeren tijdens de eerste lockdown minder goed is dan van een vergelijkbaar cohort een jaar eerder [10][11][12][13].…”

“…Bovendien suggereren diverse theoretische raamwerken dat de sociaal-emotionele gezondheid in grote mate wordt bepaald door de psychische behoeften van sociale verbondenheid, autonomie en zelfacceptatie [17,18]. In lijn hiermee heeft coronaonderzoek aangetoond dat jongeren die tijdens de coronacrisis kwalitatief goede contacten hadden met zowel leeftijdgenoten als ouders een betere mentale gezondheid over tijd rapporteerden dan jongeren die dit niet hadden [9,10,13,19,20]. Dit onderstreept het belang van kwalitatief goede sociale relaties voor het mentaal welbevinden (onder andere geluk, stress, eenzaamheid).…”

Introduction to “Psychology, Global Threats, Social Challenge, and the COVID-19 Pandemic: European Perspectives”

“…This review is one of only two currently on this actual topic, it is theory-driven and places loneliness in the context of social networks, social role conflicts, and social identity. Buecker and Horstmann (2021) offer "Loneliness and social isolation during the COVID-19 pandemic: A systematic review enriched with empirical evidence from a largescale diary study." This paper considers in depth this social topic which has important implications for social society and social stability as well as for health.…”