Kaynak Tüketim Muhasebesi: Seramik Üretim İşletmesinde Bir Uygulama

Abstract

Gelişen teknoloji ve pazar ortamı, işletmelerin rekabet koşullarında geri kalmamak amacıyla maliyetleme sistemlerine verdikleri önemi arttırmıştır. Geleneksel maliyetleme sistemleri otomasyonun artmasıyla birlikte yeterli bilgiyi işletme yöneticilerine sağlayamamıştır. Bu sebeple 1980lerden itibaren yeni maliyetleme yöntemi arayışına girilmiştir. Faaliyete Dayalı Maliyetleme (FDM) sistemi bu arayışın parçalarından birisidir. Ancak daha sonra FDM'nin bazı eksiklikleri nedeniyle Alman Maliyet Muhasebesi (Grenzplankostenrechnung-GPK) ile "Faaliyete Dayalı Maliyetleme" sistemlerinin birleşmesiyle, maliyet dağıtımında kaynaklara odaklanan ve atıl kapasiteyi dikkate alan "Kaynak Tüketim Muhasebesi" (KTM) ortaya çıkmıştır. Çalışmamızda seramik üretimi yapan bir işletmede faaliyete dayalı maliyetleme ve kaynak tüketim muhasebesinin uygulanarak ortaya çıkan maliyetler karşılaştırılmıştır. Böylece üretilen ürünlerin gerçek maliyetleri belirlenmeye çalışılmıştır. Analizler sonucunda üretilen ürünler incelendiğinde atıl kapasite farkının en çok yer karosunda ortaya çıktığı belirlenmiştir.

Kaynak Tüketim Muhasebesinin Tarım Makineleri Sektöründe Uygulaması

“…KTM yöntemine ilişkin çalışmalar; havayolu (Van Der Merwe ve Keys, 2002), beyaz eşya (Al-Qady ve El-Helbawy, 2016), mobilya (Dönmez ve Başçil, 2017), silah (Kurtlu, 2016), tekstil (Vargün ve Kılınçaslan, 2020;Kbelah vd., 2019;Sözen, 2017), cam (Okutmuş, 2015), tuğla (Öğünç ve Tekşen, 2018), seramik (Karakoç ve Dardanoğlu, 2020), jeneratör (Jassem, 2019), gıda (Kefe ve Tanış, 2020), restoran (Kurtlu ve Selçuk, 2020) Literatür incelendiğinde tarım makineleri sektöründe faaliyet gösteren bir üretim işletmesinde tarım makineleri sektörüne ilişkin bir çalışmanın bulunmaması, sektördeki işletmelerin geleneksel maliyet yönetimi yöntemlerini kullanması ve KTM'nin daha önce uygulanmamış olması bu çalışmanın özgünlüğünü oluşturmaktadır.…”