Kamienie w fundamentach Nowego Jeruzalem – analiza obrazu Ap 21,19-20

Abstract

Księga Apokalipsy św. Jana posługuje się licznymi terminami, przynależącymi do puli semantycznej świata stworzonego. Uwagę wśród nich przyciągają kamienie, z racji największego bogactwa rodzajowego. Włączone w obraz fundamentów Nowego Jeruzalem – Oblubienicy Baranka oddają bogactwo i różnorodność przejawów relacji Boga z człowiekiem. Ich lokacja wydaje się oddawać refleks intymności, ukrycia, głębi duchowej. Paleta barw, dostępna ludzkiej percepcji jedynie przy świetle, w konwencji Apokalipsy odsyła do Stwórcy, opisanego w porównaniu do złota, blasku, jaspisu, przejrzystości kryształu. Stopień bliskości z Nim warunkuje obszar odkrytego piękna. Aspekt wspólnotowy, oddany został wzmianką o imionach Apostołów na poszczególnych warstwach kamieni. Sekwencja wyakcentowana liczebnikami porządkowymi uwypukla harmonię i ład obecne w tej przestrzeni relacji. Co znamienne autor natchniony nie odsuwa tej ostatniej w przyszłość eschatologiczną, lecz zaprasza do odkrywania dziś, w rzeczywistości osobistego życia duchowego.