Farklı yüzey modifikasyonlarının yumuşak astarın protez kaide materyaline bağlanması üzerine etkisi Amaç: Çalışmanın amacı, polidimetilsiloksan protez astarının farklı boyutlardaki alüminyum oksit parçacıkları ile kumlanmış olan protez kaide maddesine gerilme bağlanma mukavemetini araştırmaktır. Gereç Yöntemler: Dikdörtgen prizma şeklinde kırk adet ısı ile polimerize edilmiş akrilik örnek bağlantı dayanımı için değerlendirilecektir. Örnekler uygulanan yüzey işlemine göre 4 test grubuna ayrılmıştır. Grup I: Yüzey işlemi uygulanmayan (kontrol grubu), Grup II: Kumlama ile birlikte tribokimyasal silika kaplama, Grup III: 50 μm alüminyum oksit partikülleri ile kumlama, Grup IV: 110 μm alüminyum oksit partikülleri ile kumlama. Bütün örnekler yumuşak astar ile bağlantı sağlandıktan sonra 5000 devir termal siklusa tabi tutulmuştur. Bağlantı değeri, evrensel test cihazı kullanılarak çekme test ile belirlenmiştir. Verilerin normalliği Shapiro-Wilk testi ile test edildi. Tüm veriler tek yönlü ANOVA kullanılarak analiz edildi ve ortalama değerleri Tukey'in HSD testi ile karşılaştırıldı. (p <0.05). Bulgular: En yüksek bağ mukavemet değeri Grup II'de (1.51 ± 0.41 MPa) gözlendi. En düşük değer, yüzey işlemi uygulanmayan örneklerin bulunduğu grupta gözlendi (0.85 ± 0.27 MPa). Grup I, grup II ve grup III'den anlamlı olarak farklıydı (p <0.05). Sonuç: Akrilik yüzeylerin 30 μm silika kaplı alüminyum oksit ve 50 μm alüminyum oksit partikülleri ile kumlama işlemine tabi tutulması, bağlanma mukavemetini anlamlı olarak artırdı. ANAHTAR KELİMELER Polimetilmetakrilat, yumuşak astar, yüzey özellikleri, çekme dayanımı ABSTRACT Effect of different surface modifications on the bonding of a soft liner to a denture base material Background: The purpose of the study was to investigate the tensile bond strength of polydimethylsiloxane denture liner to denture base which was sandblasted with different size of aluminum oxide particles. Methods: Forty rectangular heat-polymerized acrylic resin samples were processed for bond strength test. Samples were divided into 4 test groups (n=10) according to the surface treatment as follows: Group I: no surface treatment, Group II: sandblasted and coated with tribochemical silica, Group III: sandblasted with 50 µm aluminum oxide (Al2O3) particles, Group IV: sandblasted with 110 µm Al2O3 particles. All samples were subjected to 5000 cycles of thermal cycling after connection with soft liner. The bond strength was determined by the tensile strength test using a universal testing machine. The normality of the data was tested by Shapiro-wilk test. All data were analyzed using one-way ANOVA, and their mean values were compared using Tukey's HSD test (p<0.05). Result: The highest bond strength value was observed in Group II (1.51 ± 0.41 MPa). The lowest value was observed in control group of untreated samples (0.85 ± 0.27 MPa). Group I were significantly different (p<0.05) from group II and group III. Conclusion: Sandblasting with 30 μm silica-coated aluminum oxide and 50 μm aluminum oxide particles significantly ...