“…Επιπλέον, οι γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο ενστερνίζονται το κοινωνικοπολιτισμικό μοντέλο του γραμματισμού και προάγουν την επικοινωνία και την παραγωγή νοήματος, ενώ οι γονείς με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, συμφωνούν με το γνωστικό μοντέλο γραμματισμού και δίνουν έμφαση στην εκμάθηση του κώδικα, δηλαδή στην εκμάθηση των προφορικών και γραπτών συμβόλων της γλώσσας (Γαλάνης κ.α., 2016). Το θετικό οικογενειακό περιβάλλον διευκολύνει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του αναδυόμενου γραμματισμού και συνδέεται με επισκέψεις σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία (Rumaya et al, 2015), ενώ, παράλληλα, το κοινωνικό -οικονομικόεκπαιδευτικό επίπεδο διαμεσολαβεί στη σχέση μεταξύ ατόμων, κοινωνίας και του θεσμού του σχολείου (Hays, 2009• Gischlar & Shapiro, 2014• Massetti, 2009. Συγκεκριμένα όσο υψηλότερο είναι το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, τόσο μεγαλύτερη και η εμπλοκή τους, καθώς θεωρούν ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης για την πρόοδο των παιδιών τους αναλογεί στους ίδιους (Ζηλιασκοπούλου, 2014• Κλημανόγλου, 2014• Ματσαγγούρας & Παύλου, 2009).…”