Hemşirelik Eğitiminde Standardize Hasta Kullanımı

Abstract

Sağlık bakım ve teknolojisindeki gelişmeler, sağlık eğitiminde geçerli ve güvenilir yöntemlerden biri olan benzetim (simülasyon) uygulamalarını ön plana çıkarmıştır. Gerçekliği en yüksek simülatörler olarak kabul edilen standardize hastalar; eğitilmiş sağlıklı birey ya da gerçek hastadan oluşan, sağlık bakım uygulamalarının kendisine yapılmasını kabul eden toplum üyesidir. Ülkemizde hemşirelik eğitiminde henüz yaygın olarak kullanılmayan standardize hasta uygulamasının, pek çok açıdan avantaj sağlamasına rağmen müfredata entegrasyonunun ne düzeyde olduğu ve klinik ortamdaki yansımalarının bilinmediği, konuyla ilgili çalışmalara gereksinim olduğu düşünülmektedir. Bu makalede amaç standardize hasta uygulamasının eğitim müfredatında, standardize hasta gibi gerçekçi ve güncel öğretim yöntemleri ile zenginleştirilmiş öğrenme ortamlarının arttırılmasına katkı sağlamaktır.

Hemşirelik Öğrencilerinin Mesleki Yeterliklerine Yönelik Girişimler ve Kullanılan Ölçüm Araçları: Bir Literatür İncelemesi

“…Hemşirelik eğitiminde simülatör kullanımı ve standart hasta kullanımının kendi içinde avantaj ve dezavantajlı durumları olduğu bildirilmektedir. (Andrea & Kotowski, 2017;Holland et al, 2017;Uslu & Yavuz van Gierberger, 2019). Özellikle simülatörün kendisine yüklenen verileri kullanması ve duygularının olmaması bir dezavantaj olabilirken; iyi rol yapamayan, eğitim almamış olan, ya da kendisinde var olan sağlık sorunları sebebiyle duygusal olarak farklı tepkiler gösteren canlı hasta simülatörleri de istendik sonuca ulaşmayı etkilemektedir.…”

“…Bunların aksine; eğitimde standart hasta kullanımı öğrencileri iletişim becerilerinin gelişmesini olumlu yönde etkileyebilmektedir. Hasta bireye ilk kez dokunmak öğrenciyi ilk uygulamada tedirgin edebilecekken bunu klinik uygulama öncesi hasta rolü yapan bir bireye dokunarak gerçekleştirmesi, öğrencinin motivasyon, cesaret ve öz güvenini artırabilmektedir (Uslu & Yavuz van Gierberger, 2019). Hasta rolünde sınıftaki bir öğrencinin yer alması ise öğrencinin kendisinin farklı yönlerini görmesini desteklemesi adına önemlidir.…”

Sosyal Hizmet Eğitiminde Teori ve Pratiği Bütünleştirmede Bir Yöntem Olarak Simule Müracaatçılar

“…Simülasyonun tarihsel sürecine bakıldığında, ilk simülasyonların Çin savaş oyunlarından geldiği ve bu oyunlar aracılığıyla ordu ve donanma stratejilerinin gelişimine katkı sunulduğu, daha sonra 1929 yılında Edward Link tarafından ilk uçak simülatörünün geliştirildiği, ilk tıp simülatörlerinin 16-17. yüzyılda "phantom" olarak isimlendirilen, bebek ve anne ölümlerini azaltmak amacı ile obstetrik becerilerin eğitimi ve sınanmasında kullanılan mankenler aracılığıyla yapıldığı, 1990'lı yıllarda tıp eğitimi reformu ile birlikte simülasyonun, tıp öğrencilerinin eğitim ve değerlendirilmesinde kullanımının dünya tarafından tanındığı ifade edilmektedir (Mıdık ve Kartal, 2010) Simülatörler psikiyatri (Mercan, Tangül Özcan ve Aydın, 2018), hemşirelik (Göriş, Bilgi ve Korkut Bayındır, 2014;Uslu, Yavuz van Giersbergen, 2019), kadın sağlığı (Şendir, 2013), diş hekimliği (Taner, Yılmaz, Küçük, Küçükkaya Eren, 2017), eczacılık (Sözen Şahne, Ulutaş Deniz ve Yeğenoğlu, 2017), beslenme ve diyetetik (Aksan, Kabasakal Çetin, Ilgaz ve Gökmen Özel, 2017), fizyoterapi ve rehabilitasyon (Kınıklı, Erden, Cavlak ve Erden, 2017) gibi birçok sağlık disiplini tarafından kullanılmakta ya da kullanılmasının yararlı olacağı belirtilmektedir. Simülasyonların özellikle klinik beceri laboratuvarlarında kullanımının giderek yaygınlaştığı ve gerek mezuniyet öncesi gerek de mezuniyet sonrası eğitim programlarının bir parçası haline geldiği ifade edilmektedir (Bradley, 2006).…”

Fi̇zyoterapi̇ Ve Rehabi̇li̇tasyon Eği̇ti̇mi̇nde Si̇müle Hasta Kullaniminin Öğrenme Moti̇vasyonu Ve Öğrenci̇ Geri̇ Bi̇ldi̇ri̇mleri̇ne Etki̇si̇: Randomi̇ze Kontrollü Çalişma

“…Ayrıca bu oyuncular benzer şekilde üç yıldır Tıp Fakültesi'nde Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı'nın yürüttüğü kas iskelet sistemi değerlendirmesi modülüne giren deneyimli oyunculardı. Eğitimlerde birden fazla SH tek vakayı canlandırıyorsa, hastaların öğrenci üzerindeki etkisi ve öğrenci sorularına verilen yanıtların standardize edilmesi gerektiğinden, SH'lere sunacakları klinik belirti ve semptomları tanımalarını sağlamak için, standart bir vaka çalışması ve oyunculuk senaryosu verildi (3). Her SH ile, bireysel olarak subjektif sorulara standartlaştırılmış cevapları verme ve nesnel testlerdeki davranışları tekrarlaması için öğrencilerle etkileşime geçmeden önce 30 dk'lık bir toplantı yapıldı.…”

“…Simülasyon sağlık eğitimde ilk defa 1960'lı yıllarda Los Angeles'da Dr. Howard Barrows tarafından kullanılmaya başlanmış ve Dr. Barrows gerçek hastayı taklit eden simüle hasta (SH) kavramını ortaya koymuştur. SH, eğitimin hedeflerine göre öncesinden eğitilen, yönlendirilen ve birden fazla senaryoda farklı rolleri oynayabilen kişi ve oyuncudur (1)(2)(3).…”