Haptic Touch and Hand Ability

Abstract

Several studies have compared visual perception, tactile (haptic) perception, and visualhaptic perception of stimuli. Often, performance in tasks involving unimodal visual perception exceeds performance in both unimodal haptic and cross-modal tasks. However unimodal haptic comparisons of natural three-dimensional shapes could be as good as visual-haptic and haptic-visual comparisons. Therefore vision and touch may have functionally overlapping, though not equivalent, representations of 3-D space. The present manuscript argues that vision and touch cannot be equated because the sensitivity and the processes involved in the attainment of information differ between the modalities. Further, vision is useful for haptics only so long as it provides relevant information. The hand is an important source of information in haptic touch. Evidence shows that though one may have a hand preference, the ability of the non preferred hand cannot be undermined as compared to that of the preferred hand. Research indicates that the hands do not differ in tactile ability, and the seemingly lower performance of the non preferred hand is a consequence of its spatial orientation during performance and not an absence of ability.

Διερεύνηση της σχέσης της προτίμησης χεριού και της ακρίβειας στη γραφή και ανάγνωση braille παιδιών με αναπηρία όρασης

“…Συμπερασματικά, από τη στιγμή που ο βαθμός και η κατεύθυνση του προτιμώμενου χεριού δείχνουν να μη διαφέρουν θεμελιωδώς στα παιδιά με αναπηρία όρασης και τα παιδιά με όραση, παρά τις διαφορές τους στην αισθητηριακή εμπειρία (Ittyerah, 2000), είναι πιθανό η όραση να μην είναι καθοριστικός παράγοντας για την κατεύθυνση και το βαθμό της προτίμησης του χεριού (Ittyerah, 2009(Ittyerah, , 2010. Ο Ittyerah (2009), επιπλέον, επεσήμανε την πιθανότητα βελτίωσης της ικανότητας αμφότερων των χεριών μέσω της εξάσκησης σε χωρικές δραστηριότητες στην περίπτωση της ολικής απώλειας όρασης.…”

“…Κατά την άποψή του, η κατά τα φαινόμενα χαμηλότερη επίδοση στο μη προτιμώμενο χέρι είναι συνέπεια του χωρικού προσανατολισμού του στη διάρκεια εκτέλεσης και όχι συνέπεια της απώλειας της ικανότητας. Επομένως, ενδέχεται να παρατηρηθεί ίση δυνατότητα ανάμεσα στα δυο χέρια τόσο για δεξιότητες λαβής όσο και για δεξιότητες που δεν αφορούν λαβές (Ittyerah, 2010). Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει πως η εξάσκηση μπορεί να βελτιώσει την επίδοση του μη κυρίαρχου χεριού, αλλά δεν αλλάζει την εκ φύσης υφιστάμενη ασυμμετρία των χεριών (Annett, 1985).…”