Gevallen vazallen : De integratie van Oranje, Egmont en Horn in de Spaans-Habsburgse monarchie (1559-1567)

Tegen 'de inquisitie' : Willem van Oranje en diens vroege propaganda tegen de geloofsvervolging in de Habsburgse Nederlanden (1559-1568)

“…Waar de graven van Egmont en Horn de nieuwe eed intussen aflegden, verklaarde Oranje de eed "ohn verletzung unserer eheren und gewiszen" niet te kunnen zweren. Hij wachtte de komst van Alva niet af en ontvluchtte op 22 april 1567 de Nederlanden naar het familieslot in Dillenburg (92) . Tegenover Margaretha van Parma stelde hij onmogelijk te worden verplicht om zaken te doen tegen zijn geweten of tegen de dienst voor de koning en de Nederlanden ( (93)) .…”

Collaborators and Parvenus? Berlaymont and Noircarmes, Loyal Noblemen in the Dutch Revolt

“…23 Confronted in 1561 with this new power constellation at the Brussels Court, the Count of Hornes complained bitterly that the parvenu Berlaymont was more honoured than himself. 24 In Artois, then, Philip of Sainte-Aldegonde, Baron of Noircarmes, 25 stemmed from rich city patriciate, which had acquired a legal noble status. In the fourteenth and fi fteenth centuries, members of the Sainte-Aldegonde family assumed a thriving role in Saint-Omer, the second city of the province.…”

“…Despite their communication and patronage links with members of Spanish court factions, the Dutch grandees steered a more or less independent course. 14 The fate and fortune of Berlaymont and Noircarmes will show that this line of reasoning also applies to the less obvious case of loyal and not so high-ranking noblemen during the Dutch Revolt.…”