Forensic Approaches to Detect Possible Agents of Bioterror

Abstract

Many biological agents have been strategic pathogenic agents throughout history. Some have even changed history as a consequence of early discoveries of their use as weapons of war. Many of these bioagents can be easily isolated from the environment, and some have recently been genetically manipulated to become more pathogenic for biowarfare. However, it is difficult to determine accidental outbreaks of disease from intentional exposures. In this review, we examine how molecular tools have been used in combination with forensic research to resolve cases of unusual outbreaks and trace the source of the biocrime. New technologies are also discussed in terms of their crucial role impacting forensic science. The anthrax event of 2001 serves as an example of the real threat of bioterrorism and the employment of bioagents as weapons against a population. The Amerithrax investigation has given us lessons of the highest resolution possible with new technologies capable of distinguishing isolates at the base-pair level of sensitivity. In addition, we discuss the implications of proper sanitation to avoid waterborne diseases. The use of new methods in forensic science and health-related surveillance will be invaluable in determining the source of any new disease outbreak, and these data will allow for a quick response to any type of public health threat, whether accidental or purposely initiated.

Halk Sağlığı Bakış Açısı ile Biyoterörizm (Bioterrorism in Public Health Perspective)

“…Bunun için de türlerin veya kökenlerin (örneğin çevre veya hayvan) coğrafi farklılıklarını anlamak, karar verirken ipucu sağlayabilmektedir. Adli bilimlerde ve sağlıkla ilgili sürveyans çalışmalarında yeni yöntemlerin kullanılması, herhangi bir yeni hastalık salgınının kaynağının belirlenmesinde çok önemlidir ve bu veriler, ister kaza eseri ister kasıtlı olarak başlatılmış olsun, her tür halk sağlığı tehdidine hızlı bir şekilde yanıt verilmesini sağlayacaktır(4,24).Ulusal düzeyde işbirliğinde kitlesel halk eğitimleri ile birlikte kamu ve kamu dışı kurumlar yer almalıdır. Bu organizasyonların planlanması ve uygulanmasında Kamu Kuruluşları, Halk Sağlığı Kuruluşları, Sivil Toplum Örgütleri, Tıbbi Araştırma Merkezleri, Sağlıkla İlgili Meslek Örgütleri, Acil Yardım Birimleri, Tıbbi ve Güvenlik Malzemeleri Üreticileri ve Uluslararası Kuruluşların da yardımlarına ihtiyaç vardır.…”