Feeling out of control: a qualitative analysis of the impact of bipolar disorder

Abstract

Bipolar disorder is a chronic and recurrent disorder with fluctuating symptoms. Few patients with bipolar disorder experience a simple trajectory of clear-cut episodes, with recovery typically occurring slowly over time. The chronic and disabling course of the disorder has a marked impact on the person's functioning and relationships with others. The objectives of this study were to investigate the impact of bipolar disorder on the lives of people diagnosed with this disorder. The method used was a general inductive qualitative approach. Twenty-one participants were interviewed between 2008 and 2009 about how they had experienced the impact of bipolar disorder. The interviews were audio-taped and transcribed. The core theme that emerged was the participants were feeling out of control. Their own reactions and the reactions of others to the symptoms of bipolar disorder contributed to this core theme. The core theme was constituted by feeling overwhelmed, a loss of autonomy and felling flawed. Mental health nurses can help facilitate a sense of personal control for people with bipolar disorder by exploring what the symptoms mean for that person and implementing strategies to manage the symptoms, address social stigma and facilitate active involvement in treatment.

Exploring Factors Relating to Positive Outcomes for Youth with Bipolar Spectrum Disorder: A Multi-Informant, Mixed Methods Study

“…Previous qualitative research has primarily focused on understanding the negative aspects associated with a diagnosis of BSD, such as the impact of manic and depressive states on general functioning and quality of life (Crowe et al 2012;Fletch et al 2013;Michalak et al 2006). A review of the literature yielded only one qualitative study examining positive factors associated with having a diagnosis of BSD (Lobban et al 2012).…”

Perceptions regarding pharmacotherapy and effective treatment disease in people diagnosed with bipolar disorder

“…Ο αριθμός αυτός θεωρείται ικανο-ποιητικός δεδομένου ότι μετά τον 8ο συμμετέχοντα η εισδοχή επιπλέον ατόμων δεν οδηγούσε στην ανάδει-ξη νέων κύριων θεμάτων κατά την ταυτόχρονη συλ-λογή και ανάλυση δεδομένων βάσει του κανόνα του θεωρητικού κορεσμού. 18 Ο οδηγός της συνέντευξης, σχεδιασμένος από τους ερευνητές βάσει βιβλιογραφί-ας 12,14 και της φαινομενολογικής μεθόδου 22 περιελάμ-βανε ερωτήσεις όπως: «Μιλήστε μου για το πώς είναι να έχει κανείς διπολική διαταραχή και να λαμβάνει σχετική θεραπεία» ή «Έχει επηρεάσει η νόσος και η θε-ραπεία της τη ζωή σας με κάποιον τρόπο;»…”

“…Παρόλο που το ζήτημα της εκπαίδευσης στην αυ-τοδιαχείριση των χρόνιων νοσημάτων έχει μελετη-θεί, 22 η συμβολή της γνωστικής επεξεργασίας προη-γούμενων εμπειριών υποτροπής, και ειδικότερα του αναστοχασμού στη σοβαρή ψυχική νόσο δεν έχει μελετηθεί. 18,19 Γενικά, η αναστοχαστική σκέψη αφο-ρά σε μια δομημένη διανοητική διαδικασία, με στό-χο την εκπαίδευση και τη μάθηση.…”

“…Μάλιστα, φάνηκε ότι όσοι από τους συμ-μετέχοντες μετείχαν σε εκπαιδευτικά προγράμματα για τη νόσο και τη διαχείρισή της, περιέγραφαν με θετικότερο τρόπο την ικανότητά τους να διαχειρίζο-νται τα συμπτώματά τους. Τα ευρήματα αυτά επιβε-βαιώνονται και από τα ευρήματα άλλων μελετών, 22,32 τα οποία δείχνουν ότι για τη θεραπεία της ΔΔ είναι αναγκαίος ο συνδυασμός φαρμακοθεραπείας και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων προσανατολισμένων στην ενίσχυση της ικανότητας αυτόνομης διαχείρι-σης των συμπτωμάτων και των επιπτώσεων της νό-σου. 22,33 Επιπλέον, οι Koch et al 31 περιγράφουν ότι οι παρεμβάσεις πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση του τρόπου ζωής του πάσχοντα βάσει των ιδιαιτεροτή-των του, στην προαγωγή της ορθής εφαρμογής της φαρμακοθεραπείας και στην ανάπτυξη στρατηγικών αποτελεσματικής διαχείρισης διαπροσωπικών και κοινωνικών παραγόντων πίεσης.…”

“…Τα ευρήματα αυτά επιβε-βαιώνονται και από τα ευρήματα άλλων μελετών, 22,32 τα οποία δείχνουν ότι για τη θεραπεία της ΔΔ είναι αναγκαίος ο συνδυασμός φαρμακοθεραπείας και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων προσανατολισμένων στην ενίσχυση της ικανότητας αυτόνομης διαχείρι-σης των συμπτωμάτων και των επιπτώσεων της νό-σου. 22,33 Επιπλέον, οι Koch et al 31 περιγράφουν ότι οι παρεμβάσεις πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση του τρόπου ζωής του πάσχοντα βάσει των ιδιαιτεροτή-των του, στην προαγωγή της ορθής εφαρμογής της φαρμακοθεραπείας και στην ανάπτυξη στρατηγικών αποτελεσματικής διαχείρισης διαπροσωπικών και κοινωνικών παραγόντων πίεσης. 31 Συνολικά, προτείνονται μελέτες παρέμβασης που να αξιολογούν την αποτελεσματικότητα δομημένων προγραμμάτων εκπαίδευσης που θα συμπεριλαμβά-νουν την τεχνική της αναστοχαστικής σκέψης, καθώς και γνωσιακών συμπεριφορικών παρεμβάσεων ενδυ-νάμωσης της αντίληψης ελέγχου με απώτερο στόχο την ενίσχυση της ικανότητας αυτοδιαχείρισης των συμπτωμάτων της νόσου και ορθής εφαρμογής της φαρμακοθεραπείας.…”