Exploring Teaching Profession from a Sociological Perspective: Evidence from Turkey

Abstract

Taking into consideration the teachers' direct influence on students' educational life and indirect influence on the community life, the present study aims to reveal perspectives of sociologists, who study human social relationships and institutions, toward teaching profession. Data were collected from 20 sociologists working in educational institutions in Turkey through a semi-structured interview, and analysed using quantitative and qualitative methods under the supervision of three experts (an education programme developer, an educational sociologist, and a member of faculty of education). Findings of the study demonstrated that relatively more professional and technical aspects of teaching are perceived inferior to personal and psychological characteristics of teachers, and that it is still evaluated as a reliable and divine profession despite negative perceptions about it. Financial security, professional satisfaction and vacation time were reported as positive aspects of the profession while exhaustiveness, low prestige and low quality of the profession as negative aspects. As a conclusion, it tends to lose its professional prestige and reliability, and teachers are faced with a variety of problems triggered by different factors in Turkey. The study concludes with possible reasons for the problems in concern, and practical implications to overcome them.

Eğitimin İşlevlerinin Gerçekleşme Düzeyinin Öğretmen Görüşlerine Göre İncelenmesi

“…Teachers have great responsibilities in fulfilling the educational functions due to their acceptance as one of the main elements of the education system (Ada and Akan, 2007;Adıgüzel, 2008), being a significant factor affecting the social life and the quality of education (Çetin and Doğan, 2018;Snoek, Swennen and van der Klink 2011;Ünsal, Ağcam, and Korkmaz, 2017) and their roles in organizing the learning and teaching environment (Başarır, Sarı and Çetin, 2014). In this regard, this study analyzed teachers' perceptions and thoughts regarding the fulfillment of the educational functions.The advancement and development of countries, the healthy existence of the society, and the individual's self-fulfillment to live a happy life may be achieved through the fulfillment of the manifest and hidden functions that are expected from education.…”

“…Öğretmenlerin eğitim sisteminin ana öğelerinden biri kabul edilmesi (Ada ve Akan, 2007;Adıgüzel, 2008) toplumsal yaşamı ve eğitimin niteliğini etkileyen önemli bir faktör olması (Çetin ve Doğan, 2018;Snoek, Swennen ve van der Klink 2011;Ünsal, Ağcam ve Korkmaz, 2017) öğrenme ve öğretme ortamını düzenlemesindeki öneminden (Başarır, Sarı ve Çetin, 2014) dolayı eğitimin işlevlerininde gerçekleşmesinde öğretmenlere büyük sorumluluklar düştüğü söylenebilir. Bu açıdan öğretmenlerin eğitimin işlevlerini yerine getirmesiyle ilgili algı ve düşünceleri bu çalışmada konu edinilmiştir.…”

A Pareto Analysis of Status of Teaching Profession in Turkey

“…Literatürde yapılan çalışmalar incelendiğinde öğretmenlik mesleğinin statüsünün düşük olduğu veya düşmekte olduğuna yönelik sonuçlar elde edilmiştir (Aydın, vd. 2016;Celep, 2004;Gök, 2003;Fwu ve Wang, 2010;Hall ve Langton, 2006;Karaman, Acar, Kılınç, vd., 2013;Ozankaya, 2002Ozankaya, , Özpolat, 2002Özoğlu, Gür ve Altunoğlu, 2013;2006;Ünsal ve Bağçeci, 2016;Semerci, Semerci, Eliüşük ve Kartal, 2012;Yurdakul, Gür, Çelik ve Kurt, 2016;Ünsal ve Ağçam, 2017). Öte yandan öğretmenlik mesleğinin statüsünün düşük olmasına dönük problemin sadece ülkemize özgü olmadığı hem gelişmiş ülkelerde hem de gelişmekte olan ülkelerde de öğretmenlerin mesleki statülerine ilişkin bir kaygının yaşandığı Özoğlu, vd.…”

X, Y ve Z Kuşaklarının Eğitim, Öğretmen, Öğrenci Algıları

“…Bu söylemler öğretmenlik mesleğini değersizleştirmektedir (Fwu ve Wang, 2010;Hall ve Langton, 2006, Ünsal ve Bağçeci, 2016. Alanyazındaki araştırmalar incelendiğinde öğretmenlerin toplum nezdinde mesleklerinin saygınlığını yitirmeye başlaması öğretmenleri üzen bir durumdur (Aydın, Demir ve Erdemli, 2016; Celep, 2004;Gök, 2003;Karaman, Acar, Kılınç, Buluş ve Erdoğan, 2013;Ozankaya, 2002, Özoğlu, Gür ve Altunoğlu, 2013Özoğlu, 2010;Özpolat, 2002;Semerci, Semerci, Eliüşük ve Kartal, 2012;Ünsal ve Bağçeci, 2016;Ünsal, Ağçam ve Korkmaz, 2017;Ünsal,2018;Yıldız ve Ünlü, 2014).…”