Enterococcus Virulence and Resistant Traits Associated with Its Permanence in the Hospital Environment

Abstract

Enterococcus are opportunistic pathogens that have been gaining importance in the clinical setting, especially in terms of hospital-acquired infections. This problem has mainly been associated with the fact that these bacteria are able to present intrinsic and extrinsic resistance to different classes of antibiotics, with a great deal of importance being attributed to vancomycin-resistant enterococci. However, other aspects, such as the expression of different virulence factors including biofilm-forming ability, and its capacity of trading genetic information, makes this bacterial genus more capable of surviving harsh environmental conditions. All these characteristics, associated with some reports of decreased susceptibility to some biocides, all described in this literary review, allow enterococci to present a longer survival ability in the hospital environment, consequently giving them more opportunities to disseminate in these settings and be responsible for difficult-to-treat infections.

Vankomisine Dirençli Enterococcus faecium: Kısa Bir Derleme

“…VanA ve vanB operonları ya kromozomal olarak kodlanmış ya da plazmidler aracılığı ile aktarılabilen transpozonlarda bulunur. Bu transpozonlar vanA için Tn1546, vanB için Tn1547 veya Tn1549'dur [8][9] .…”

“…Van A tipi dirençten sorumlu olan VanA operonu vanR, vanS, vanH, vanA, vanX, vanY ve vanZ olmak üzere, sırayla çalışan yedi farklı genden oluşmaktadır (Şekil 1): Yedi genin düzenlenmesinden sorumlu olan VanR-VanS iki komponentli regülatör sistem, vanA tarafından üretilen ligaz ile birlikte D-alanin-D-laktat terminalinin oluşumunu destekleyen dehidrogenazı üreten vanH geni, serbest D-alanil-D-alanin ucunu peptidoglikan öncüllerine bağlanmadan önce parçalanmasını sağlayan dipeptidazı üreten VanX geni, VanX hidrolizinden kaçmayı başaran D-alanil-D-alanin dipeptidlerinin kullanıldığı öncülleri hidroliz eden karboksipeptidazı kodlayan VanY geni ve diğer proteinlerin yokluğunda bir şekilde teikoplanin minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerlerini yükselten VanZ geni [9][10] .…”

“…VanR-VanS iki komponentli regülatör sisteminde vankomisine maruziyet olmadığında, sensör kinaz olan VanS yanıt düzenleyici olan VanR'yi inhibe etmektedir. Ortamda bir glikopeptid olduğunda VanS, fosforilasyon yoluyla vanR genini aktive etmekte ve dirençten asıl sorumlu olan diğer üç genin (vanH, vanA ve vanX) transkripsiyonunu stimüle etmektedir 9 . Son yıllarda, bazı E. faecium suşlarının vanA operonu taşıyan plazmid bulundurduğu halde, in vitro ortamda fenotipik olarak vankomisine duyarlı görünebildiği bildirilmiştir.…”

In Vivo Effect of a Nisin–Biogel on the Antimicrobial and Virulence Signatures of Canine Oral Enterococci

“…Enterococci are commensal inhabitants of the intestinal tract of humans and other mammals [ 1 ]. These bacteria have a high genome plasticity, resulting in the ability of acquiring, conserving and disseminating genetic determinants, being an interesting bacterial model for antimicrobial studies [ 2 , 3 ].…”

Easy and Affordable: A New Method for the Studying of Bacterial Biofilm Formation

“…Bacterial biofilm formation (BBF) is usually a multi-step process, involving the attachment of the bacteria to the substrate, the formation of microcolonies, the growth and maturation of the microcolonies into the mature biofilm and finally the dispersion of the mature biofilm [ 1 , 2 , 3 ]. In recent years, new data have shown the frequent involvement of biofilms in human pathologies.…”