“…Σε μία από αυτές τεκμηριώνεται, ότι η ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση μίας δόσης bevacizumab εντός των κεράτων της μήτρας υπήρξε αποτελεσματική στην πρόληψη των ενδοκοιλιακών μετεγχειρητικών συμφύσεων, μετά από προκλητή βλάβη στον ορογόνο της μήτρας και αποδόθηκε στην αναστολή της αγγειογένεσης που προκαλείται από την αδρανοποίηση του VEGF(215). Στις δύο άλλες μελέτες τεκμηριώνεται η επίδραση διαφορετικών δόσεων bevacizumab στην πρόληψη της νεοαγγείωσης του κερατοειδή χιτώνα του οφθαλμού με ένεση μέσα στον επιπεφυκότα σε πειραματικό πρότυπο χημικής βλάβης σε επίμυες(216), καθώς και η ασφαλής χρήση της που αφορά τον αμφιβληστροειδή και την λειτουργικότητα του με ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα(217).Όπως έχει ήδη αναφερθεί, οι επιπλοκές που αφορούν την επούλωση του τραύματος, από την εφαρμογή της bevacizumab σε καρκινοπαθείς ασθενείς, είναι σπάνιες και μεμονωμένες. Σε πρόσφατη μελέτη που εξέτασε τον κατάλληλο χρόνο έναρξης θεραπείας με bevacizumab, μετά από τοποθέτηση αντλίας κεντρικού φλεβικού καθετήρα, βρέθηκε, ότι η διάσπαση του τραύματος ήταν 0,3% (3/1021), όταν η θεραπεία άρχιζε δύο ημέρες μετά την τοποθέτηση και 2,4% (2/82), όταν αυτή άρχιζε ταυτόχρονα(218).…”