Effects of a Social Communication Intervention on Interactive Play for Young Children with Disabilities

Abstract

The first research aim was to examine whether children's interactive play with peers changed during the course of the intervention. The second research aim was to examine whether children generalized newly learned skills to the classroom or playground. The third research aim was to examine how children responded to the intervention based upon the presence of a disability and disability severity. Method: We examined the use of a social communication intervention to promote interactive play for children in dyads using a multiple baseline single subject design. The intervention consisted of three components: (a) a planning period for instructional purposes, (b) a play session to practice skills, and (c) a performance reporting period to review skills. Participants included preschool students (n = 34) enrolled in Head Start and collaborative classrooms and kindergarten students (n = 2) with language difficulties, social skill difficulties, and/or problem behavior. Results: Results indicated that interactive play with peers increased during the intervention sessions for most children. The greatest effects were observed for at-risk children and children with emotional and behavioral disorders experienced limited effects. Conclusions: The results support the use of the intervention package. We discuss implications and future directions.

Insight Into Special Education Teachers’ Practices With Preschool Children in Saudi Arabia

“…However, children should not rely too much on adults and other types of intervention may be needed to enable greater independence and generalisation in the use of the skills to new settings (Denning & Stanton-Chapman, 2014;Rogers, 2000). Whereas adult-mediated interventions usually request a certain pattern of behaviour, naturalistic interactions are learned from peers without previous planning (Goldstein, Schneider, & Thiemann, 2007).…”

Η Επίδραση Ενός Προγράμματος Κινηματογραφικής Παιδείας Μέσω Της Θεωρίας Της Σχεδιασμένης Συμπεριφοράς Στις Στάσεις Μαθητών Της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ως Προς Τα Άτομα Με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες Ή Αναπηρία

“…Η χρήση ιστοριών και παραμυθιών αποδεικνύεται ιδιαίτερα ελκυστικό και αποτελεσματικό εργαλείο σύμφωνα με σχετική έρευνα (Boer et al, 2014) όπως και το παιχνίδι (Denning et al, 2014;Frederickson & Turner, 2003). Το θεάτρο, τα θεατρικά παιχνίδια και τα παιχνίδι ρόλων βοηθούν τους μαθητές να βιώσουν πιο θετικά τη συνύπαρξη με τα παιδιά με αναπηρία (Hepler, 1998).…”

Αξιολόγηση Προγράμματος Ψυχοκινητικής Παρέμβασης Με Παραμύθια Ως Προς Την Επίδρασή Του Στις Αντιλήψεις Μαθητών Της Πρώτης Δημοτικού Για Τα Άτομα Με Αναπηρία

“…Οη ζπκκεηέρνληεο αλαπαξηζηνχζαλ ζελάξηα ηεο θαζεκεξηλφηεηαο φπσο βφιηα ζην καλάβηθν, επίζθεςε ζηνλ γηαηξφ θ.α. Σα απνηειέζκαηα ηεο κειέηεο θαηέδεημαλ φηη ην παηρλίδη κπνξεί λα εληζρχζεη ηηο ζρέζεηο κεηαμχ παηδηψλ κε θαη ρσξίο αλαπεξία(Denning et al, 2014). Παξφκνηα ζπκπεξάζκαηα έρνπλ αλαθεξζεί θαη απφ εξεπλεηέο, ζρεηηθά κε ην φηη ην παηρλίδη είλαη απνηειεζκαηηθφ κέζν γηα ηελ ελίζρπζε ησλ δεζκψλ κεηαμχ ησλ εκπιεθφκελσλ(Koller et al, 2014).Δπηπιένλ, ζε άιιε έξεπλα είρε ζέκα ηελ αιιειεπίδξαζε ησλ παηδηψλ ζε έλα πάξηπ γελεζιίσλ.…”