Ebeveynleri Boşanmış ve Boşanmamış Ergenlerin Yılmazlık Düzeyleri ile Algıladıkları Sosyal Destek Düzeyleri

Abstract

Bu betimsel araştırmada anne babası birlikte ve boşanmış lise öğrencilerinin yılmazlık düzeyleri ve algıladıkları sosyal destek düzeyleri incelenmiş ve karşılaştırılmıştır. Bu araştırma genel tarama modelinin alt türü olan ilişkisel tarama modeli ile yapılmıştır. Araştırmaya 262'si ailesi boşanmış, 322'si ailesi birlikte yaşayan olmak üzere toplam 584 lise öğrencisi (345 kız, 239 erkek) katılmıştır. Öğrenciler 9, 10, 11 ve 12. sınıflarda öğrenim görmekte olup, yaş aralığı 14-21 arasında değişmekte, yaş ortalamaları 16.53'tür. Veri toplama aracı olarak katılımcıların demografik özelliklerini içeren Kişisel Bilgi Formu, Gürgan' ın 2006 yılında geliştirdiği Yılmazlık Ölçeği ve Russel (1984) ve arkadaşları tarafından geliştirilen Sosyal Provizyon Ölçeği kullanılmıştır. Bu araştırmadan elde edilen bulgular sonucunda hem ebeveynleri boşanmış hem de birlikte yaşayan ergenlerde yılmazlık ve algılanan sosyal destek arasında orta düzeyde pozitif yönlü anlamlı ilişki bulunmuştur. Anne babası birlikte olan lise öğrencilerinin anne babası ayrı olanlara göre daha iyimser oldukları görülmüştür. Ayrıca anne babası birlikte ve boşanmış lise öğrencileri arasında güçlü olma, girişimci olma, ilişki kurma, öngörülü olma, amaca ulaşma, lider olma ve araştırıcı olma boyutlarında anlamlı bir fark bulunmamıştır.

Prediction of Resilience According to Personality Traits and Perceived Social Support in Adolescents

“…Bu araştırmada, sosyo ekonomik yönden dezavantajlı ergenlerde psikolojik dayanıklılığın en güçlü yordayıcısının algılanan sosyal destek olduğu sonucuna ulaşılmıştır Araştırmanın bu sonucu ergenlerle yapılan başka araştırma bulgularıyla (Markstrom vd., 2000;Şahin Baltacı & Karataş, 2015) benzerlik göstermektedir. Lise düzeyindeki ergenlerle yapılan bazı araştırmalarda algılanan sosyal desteğin, psikolojik dayanıklılığın güçlü bir yordayıcısı olduğu (Arastaman & Balcı 2013;Turgut, 2015), algılanan destek arttıkça dayanıklılık düzeyinin de arttığı (Güney, 2016) bildirilmiştir. Ayrıca hemşireler (Hsieh vd., 2017) ve özel gereksinimli çocukların ebeveynleri (Karaman, 2018) gibi farklı gruplarla yapılan bazı araştırmalar, algılanan sosyal desteğin yetişkinlerde de psikolojik dayanıklılığın önemli bir yordayıcısı olduğunu göstermektedir.…”

“…In some studies conducted with adolescents at high school level, it has been reported that perceived social support is a strong predictor of psychological resilience (Arastaman & Balcı 2013;Turgut, 2015), and as the perceived support increases, the level of resilience increases (Güney, 2016). In addition, some studies conducted with different groups such as nurses (Hsieh et al, 2017) and parents of children with special needs (Karaman, 2018)…”