‘Dziwność’ a problem oceny (na przykładzie przymiotnika "dziwny")

Abstract

‘Strangeness’ and the Problem of Evaluation (On the Basis of the Adjective dziwny)The main aim of this article is to provide answers to two questions: is the adjective dziwny used to form a negative evaluation; and is it used to provide evaluation at all? The second question entails the necessity to determine if the possible evaluation on the good–bad scale constitutes a part of the semantic structure of the word dziwny, or whether it is one of the pragmatic properties of the linguistic unit in question. The analytical part of the article is preceded by a short theoretical introduction which refers the reader to the most important conclusions (mainly by Jadwiga Puzynina) within the field of axiological linguistic evaluation (axio-linguistics). The analysis of the adjective dziwny presented here also takes into account its derivatives, such as dziwak ‘weirdo’, dziwoląg ‘freak’, [ktoś] dziwaczy ‘someone does or says weird things’, and its semantically close predicates: dziwaczny ‘bizzare’, specyficzny ‘idiosyncratic’, osobliwy ‘peculiar’ and nietypowy ‘untypical’.

„Czy to stosowne?” O cechach składniowych i semantycznych jednostek stosowny i stosownie

“…Funkcję oceniającą wyrażeń można potwierdzić, stosując zaproponowany przez Mariolę Wołk (2018) W zdaniu (26) użyto wyrażenia oceniające, a w zdaniu (27) neutralne z punktu widzenia wartościowania. Zdanie (27) -akceptowalne w określonym kontekście -stoi w ewidentnym kontraście ze zdaniem (28), które bez wątpienia należy uznać za nieakceptowalne.…”