Artykuł sytuuje się w jednym z nurtów semantyki strukturalistycznej, a dotyczy trzech polskich pojęć ukrywających się za formami względnie, stosunkowo i relatywnie. Kształty względnie i relatywnie reprezentują różne jednostki leksykalne, należące do różnych poziomów języka, formie stosunkowo odpowiada jedno znaczenie. Choć leksemy stanowiące przedmiot analizy mają zakończenie -e / -o, tzn. takie, jak typowe przysłówki, nie należą one do języka przedmiotowego, pełnią funkcje metapredykatywne, charakterystyczne dla pewnych klas tzw. wyrazów funkcyjnych. Ma to bezpośredni związek m.in. z własnościami przymiotników względny, stosunkowy i relatywny, z którymi pozostają w wyraźnych zależnościach formalnych i semantycznych. Mimo podobieństw znaczeniowych metapredykaty względnie, stosunkowo i relatywnie nie są, wbrew niektórym opisom leksykograficznym, synonimami. W artykule podjęta została próba wykazania różnic między nimi i, co za tym idzie, przybliżenia ich znaczeń.