Do Fibula Nonunions Predict Later Tibia Nonunions?

Ko, Sangbong; Lee, Sangwook

doi:10.1097/bot.0b013e31825cf78a

Cited by 3 publications

(2 citation statements)

References 9 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…When a fibula is fractured, 75-85% of the time it occurs concomitantly with a tibia fracture, often due to a rotational injury [2][3][4][5]. Stability of the fracture is assessed and when it is stable and non-displaced, conservative treatment is recommended, with satisfactory results [2,6].…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Danis-Weber a Non-Union in a Teenager: A Case Report and Review of Literature

Sundling¹

2017

MOJOR

View full text Add to dashboard Cite

Case: This case focuses on the occurrence and treatment of a non-union of a Danis-Weber A fracture in a teenage girl. After 5 months of protected weight bearing and the diagnosis of a non-union, a bone stimulator was added to the treatment plan. Two months later without noted healing, the patient was taken to the operating room for open reduction internal fixation with both allograft and autograft.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Danis-Weber a Non-Union in a Teenager: A Case Report and Review of Literature

Sundling¹

2017

MOJOR

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Σύμφωνα με τους Yang et al, συνδυάζοντας τον απεικονιστικό έλεγχο με ένα λεπτομερές ιστορικό, μπορούμε μέσα στο πρώτο τρίμηνο από την αρχική κάκωση να προβλέψουμε την δημιουργία ψευδάρθρωσης με ακρίβεια 74% σε κατάγματα κνήμης που αντιμετωπίσθηκαν με ενδομυελική ήλωση [10]. Επιπλέον, σε κατάγματα κνήμηςπερόνης η ύπαρξη ψευδάρθρωσης στην περόνη συνοδεύεται και από ψευδάρθρωση στην κνήμη σε λιγότερο από εννιά μήνες στο 56,3% των περιπτώσεων [11]. Έτσι τόσο ο Brinker όσο και η Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών (AAOS) στο ετήσιο συνέδριο του 2011 στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ πρότειναν έναν πιο εκσυγχρονισμένο κλινικό ορισμό για τα μη-πωρωθέντα κατάγματα [12,13].…”

Section: ορισμοςunclassified

Έκβαση Σύνθετου Θεραπευτικού Αλγόριθμου Σηπτικών Ψευδαρθρώσεων Διάφυσης Και Μεταφύσεων Κνήμης

Λαγάρας¹

View full text Add to dashboard Cite

Οι περισσσότερες κακώσεις των οστών (μακρά οστά) συμβαίνουν στην κνήμη. Στην πλειονότητα πωρώνονται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στο 5-10% των περιπτώσεων που διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ της μηχανικής σταθερότητας της περιοχής και των βιολογικών παραγόντων οδηγούμαστε σε αδυναμία πώρωσης και σχηματισμό ψευδάρθρωσης. Οι ψευδαρθρώσεις διακρίνονται σε άσηπτες και σηπτικές. Οι σηπτικές ψευδαρθρώσεις είναι αποτέλεσμα μικροβιακού ενοφθαλμισμού στα ανοικτά κατάγματα ή κατά τη διάρκεια αντιμετώπισης των κλειστών καταγμάτων. Για την αντιμετώπισή τους απαιτείται η εφαρμογή σύνθετου θεραπευτικού πρωτοκόλλου. Θετική έκβαση αναμένεται από τον συνδυασμό εκτεταμένου χειρουργικού καθαρισμού, χορήγησης αντιβιοτικών σε τοπικό και συστηματικό επίπεδο, πρωτογενούς σύγκλεισης του ελλείμματος των μαλακών μορίων με δερματικό μόσχευμα ή τοποθέτηση μυικού κρημνού, σκελετικής σταθεροποίησης με εξωτερική οστεοσύνθεση κατά προτίμηση και τέλος διόρθωση των υπολειπόμμενων παραμορφώσεων (εάν υπάρχουν) ή ανακατασκευή του κάτω άκρου. Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης είναι η μελέτη της έκβασης σύνθετου θεραπευτικού αλγόριθμου σε σηπτικές ψευδαρθρώσεις στη διάφυση και στις μεταεπιφυσιακές ζώνες της κνήμης. Ελέγχεται ως προς την αποτελεσματικότητά του, αν η κινητικότητα των παρακείμενων αρθρώσεων βελτιώνεται και αν η ποιότητα ζωής μεταβάλλεται προς το καλύτερο. Αντιμετωπίσθηκαν 56 ασθενείς κατά τη χρονική περίοδο 2001-2013. Ταξινομήθηκαν σε 3 κατηγορίες ανάλογα με την ανατομική θέση της σηπτικής ψευδαρθρωσης: α) εγγύς μεταεπιφυσιακή ζώνη κνήμης, β) διάφυση κνήμης και γ) άπω μεταεπιφυσιακή ζώνη κνήμης. Ο αλγόριθμος που εφαρμόστηκε αποτελούνταν από ριζικό καθαρισμό της περιοχής, σκελετική σταθεροποίση, χορήγηση αντιβιοτικών βάσει καλλιεργειών, ανακατασκευή μαλακών μορίων και οστών. Ο ελάχιστος χρόνος παρακολούθησης ήταν 12 μήνες. Στη πρώτη ομάδα αξιολογήθηκε το εύρος κίνησης του γόνατος (ROM), το KSS, το KOOS και τo SF-12. Οι αρχικές τιμές ήταν: ROM: 42.3, KSS (knee score): 37.9, KSS (functional score): 25.9, KOOS: 33.5, SF-12 (PCS): 30.1 και SF-12 (MCS): 36.3. Στη δεύτερη ομάδα το εύρος κίνησης του γόνατος και της ποδοκνημικής, το AAOS-LLS και το SF-12. Οι αρχικές τιμές ήταν: ROM (γόνατος): 97.6, ROM (ποδοκνημικής): 37.2, AAOS-LLS: 45.7, SF-12 (PCS): 31.7 και SF-12 (MCS): 38.4. Στη τρίτη ομάδα το εύρος κίνησης της ποδοκνημικής, το AOFAS, το FADI και το SF-12. Οι αρχικές τιμές ήταν: ROM (ποδοκνημικής): 19.2, AOFAS: 71.3, FADI: 22.4, SF-12 (PCS): 28.1 και SF-12 (MCS): 38.3. Για τον έλεγχο της άναπτυξης μετατραυματικής οστεοαρθρίτιδας στην πρώτη και την τρίτη ομάδα χρησιμοποιήθηκε η ταξινόμηση Kellgren-Lawrence. Επιπλέον, μελετήθηκε η επίδραση διάφορων παραγόντων στη μεταβολή των παραπάνω δεικτών. Οι παράγοντες που μελετήθηκαν ήταν το φύλο, η κατάσταση υγείας του ασθενούς (Host), ο αρχικός τύπος του κατάγματος (ανοικτό-κλειστό), η αρχική αντιμετώπιση, το είδος της προσέγγισης (1- ή 2-σταδίων), η τελική θεραπεία και η παρουσία μετεγχειρητικών επιπλοκών. Στην πρώτη ομάδα είχαμε εξάλειψη της λοίμωξης στο 100% των ασθενών, στη δεύτερη στο 96.3% και στην τρίτη στο 94.4%. Μόλις σε 1 ασθενή χρειάστηκε να καταφύγουμε στη λύση του ακρωτηριασμού. Οι τελικές τιμές των δεικτών της πρώτης ομάδας ήταν: ROM: 99.7, KSS (knee score): 88.6, KSS (functional score): 79.5, KOOS: 75.8, SF-12 (PCS): 47.9 και SF-12 (MCS): 57.2. Στη δεύτερη ομάδα οι τελικές τιμές ήταν: ROM (γόνατος): 114.8, ROM (ποδοκνημικής): 56.5, AAOS-LLS: 78.9, SF-12 (PCS): 46 και SF-12 (MCS): 55.6. Στην τρίτη ομάδα οι τελικές τιμές ήταν: ROM (ποδοκνημικής): 25.4, AOFAS: 71.3, FADI: 70.3, SF-12 (PCS): 44.9 και SF-12 (MCS): 57.1 Η στατιστική αξιολόγηση με την εφαρμογή των γενικών γραμμικών μοντέλων έδειξε ότι η ανοδική μεταβολή των δεικτών είναι σημαντική και βελτιώνει την καθημερινότητα των ασθενών. Επίσης, μπορούμε να προβλέψουμε με μεγάλη ακρίβεια το εύρος της μεταβολής.

show abstract