Distinctive role of the father in adolescent separation-individuation

Abstract

Results of an aptoration of the distinctive nature offatheradolescent relationships suggest that relationships with fathers me better moae~foy a ~a Z~c e a closeness and s~r~e n e s s than relationships with mothers.Distinctive Role of the Father in Adolescent Separation-Individuation Shmuel Shulman, Moshe M. KleinResearch on parent-child interaction has shown consistent differences in fathers' and mothers' involvement with infants and young children. More recent studies on older children and adolescents have pointed to similar trends. The purpose of this chapter is to krther explore the role of fathers and mothers during adolescence, to learn to what extent fathers' and mothers' roles are similar, and to identrfy the possibIe distinctive features of fathers' role during this stage of development. The basic contention, which is supported by the findings, is that fathers, by not being too involved and by showing respect for adolescent strivings for independence, serve as an adequate model and facilitate the separation-individuation process in adolescence.Studies have shown that fathers spend less time with their preschool-age children than mothers (Lamb, 1987). For children in adolescence the findings are similar. Fathers are reported to spend one-third (Russell, 1983) or one-half (Montemayor and Brownlee, 1987) the amount of time that mothers do with their children. Adolescents, moreover, are more engaged in certain activities with mothers than with fathers montem mayor and Brownlee, 1987). A greater proportion of time spent with fathers is in leisure or play Similar trends in early childhood show that fathers are more playful with their infants, whereas mothers are more engaged in caregiving activities (Belsky, 1979).However, other studies on younger children have shown a similar degree of involvement between mothers and fathers in cognitive and achievementoriented interactions (Russell and Russell, 1987). Mothers and fathers were also found to be similarly involved in their children's school-related activities (Roberts, Block, and Block, 1984

Vaders. Vaders en de opvoeding en ontwikkeling van kinderen

“…Op de eerste plaats blijkt dat bij een groot deel van de tijd die vaders en adolescenten samen doorbrengen moeder ook aanwezig is (Montemayor & Brownlee, 1987;Larson, 1993). Verder blijkt dat als vaders en adolescenten samen zijn, zij vaak actief bezig zijn, zoals bezig met activiteiten in het kader van vrije tijd en recreatie (Montemayor & Brownlee, 1987;Shulman & Klein, 1993). Dit kan verklaard worden doordat vaders een behoeftenconflict proberen op te lossen.…”

“…Om dit behoeftenconflict op te lossen combineren ze ontspanningsactiviteiten met tijd en aandacht voor de kinderen (Larson, 1993). Moeders daarentegen besteden veel meer tijd dan vaders aan verzorgende taken en aan het praten met hun zonen en dochters (Youniss & Smollar, 1985;Shulman & Klein, 1993). Montemayor & Brownlee (1987) concludeerden uit hun onderzoek dat vaders een groter gedeelte van de tijd doorbrengen met hun adolescente zonen of dochters aan recreatieve activiteiten dan aan werkzaamheden (huishoudelijke klusjes, huiswerk, persoonlijke verzorging).…”

“…Vaders lijken een belangrijke rol te spelen bij de voltrekking van dit proces. Zo leggen zij in de interactie met hun zonen en dochters meer nadruk op competitie, zelfstandigheid en prestatie (Shulman & Klein, 1993) en zij bieden hun kinderen meer cognitieve uitdagingen dan moeders (Hauser e.a., 1987). Ze hebben volgens Shulman en Klein (1993) ook een andere stijl van interactie dan moeders.…”

“…Dat vaders met hun zonen en dochters minder tijd samen doorbrengen kan positief zijn voor het separatie-individuatieproces. Juist doordat vaders zijn zoals ze zijn, bieden zij hun zonen en dochters meer mogelijkheden om zelf keuzes te maken en zelf verantwoordelijkheid te nemen (Shulman & Klein, 1993). Steinberg (1987) vindt dat adolescenten minder conflicten hebben met hun vaders dan met hun moeders.…”

“…Wellicht komt dat omdat vaders eerder geneigd lijken dan moeders om autonoom gedrag te waarderen en te ondersteunen. Vaders hebben een positieve invloed op de ontwikkeling van zelfwaardering en zelfvertrouwen van de adolescent, omdat vaders meer uiting geven aan positieve emoties die zij ervaren naar aanleiding van hun eigen competentie dan dat moeders doen (Shulman & Klein, 1993). Vanuit de separatie-individuatietheorie wordt de nadruk gelegd op de speciale functie die vader heeft tijdens deze periode van losmaking en het zich meer en meer richten op de buitenwereld.…”