Discussing the Moral and Ethical Fundaments of Framing

Abstract

Günümüz medya toplumunda kültürün yeniden üretilmesinde izler kitle çerçeveleri ile medya çerçeveleri tüm taraflarca etkileşimli olarak kullanılan ana metafor kalıplarıdır. Medya çerçeveleri, her türlü iletişim metninde, ama özellikle kitle iletişim araçlarında içeriği paketlemekte kullanılan retorik ve söylem araçları olarak, gerek güçlü ikna etkileri, gerekse toplumsal iletişimde sorumluluk atfetme, sorunu açıklama, çare önerme gibi ahlaki yargılama işlevlerini yerine getirmekte olduğundan, etik uygulama tartışmalarına konu olmaktadırlar. Çerçeveleme araştırmalarında, çerçeveleme eyleminin etik sorunları bağlamlar ve olaylar örneğinde tartışılırken, çerçevelemenin ahlaki tavır ve yargı belirten işlevleri de yine ayrı örnek olaylar bağlamında incelenmektedir. Ortak kavramsal temelin ötesinde, her iki yaklaşımın sonuçları da ahlakilik tartışmalarına konu olmaktadır.Çerçeveleme ve etik ilişkilerini ele alan teorik ve kavramsal yaklaşımların, “çerçeveleme sorumluluğu” ve temel iletişim ahlakı temelli bir ortak tartışma paydasında karşılaştırılmaları çerçeveleme teorisinin kavramsal gelişimine katkı sağlayacaktır. Bu nedenle çerçevelemenin ahlaki ve etik sorunlarını farklı bağlamlarda ele almış önemli araştırmaları birlikte inceleyen bir literatür analizi gerekli görülmüştür.Çalışma sonucunda, yeni medya devrimiyle birlikte, farklı yapısal ilişkilere ve farklı etkileşim dinamiklerine sahip sosyal medya formlarının gelişmesi ve bunların geleneksel medya yapılarıyla girdikleri ilişkiler temelinde hem medya etiği hem de çerçeveleme araştırmalarında farklı boyutların ve konseptlerin ortaya çıktığı görülmüştür

News Frames as Islamophobic Narratives: Radicalized Concepts

“…Kısaca çerçevelemenin; a) Bilişsel bir işlev göstererek tekrar kalıpları sayesinde analitik düşünme yükünü azaltması (Güran ve Özarslan, 2022(Güran ve Özarslan, , s. 1226); b) Mesajı alan kişinin/alıcının düşüncesine ve vardığı sonuca rehberlik eden çerçevelerin, niyetleri de yansıtabilmesi (Entman, 1993, s. 52); c) Metinleri yerleştirme veya tekrarlama yoluyla ya da kültürel olarak tanıdık sembollerle ilişkilendirilerek belirgin hale getirmesi (Entman, 1993, s. 53); d) Medya metinlerinin aktarılış biçimi ile okura, kamuoyuna bir alan çizilmesi, yol gösterilmesi ve bu şekilde de nasıl düşünmesi gerektiği ile ilgili bakış açısı sunması, anlam inşa etmesi gibi özelliklere sahip olduğu ifade edilebilir.…”