Dilemma voor de verzekeringsarts: Wat is het voordeel van de twijfel?

Abstract

UitgangssituatieDe heer Bertoli is een 42-jarige man van Italiaanse afkomst. Hij werkte in Italie¨bij diverse werkgevers als chauffeur gedurende 5 jaar. Hij kwam vervolgens naar Nederland waar hij 2 jaar als schoonmaker werkte bij diverse bedrijven. Vanaf 1994 is hij werkzaam als productiemedewerker bij een cateringbedrijf voor 40 uur per week.De heer Bertoli is in het verleden een paar keer geopereerd aan de nieren. Hij valt in oktober 1997 uit met klachten passend bij maligne hypertensie. Betrokkene klaagt verder over maagpijn en zuurbranden, pijn in de nierloges en impotentie. Hij is bang te overlijden aan een hartkwaal net als zijn vader. Hij is volledig gepreoccupeerd met zijn lijden. Op het spreekuur maakt hij een depressieve indruk. Hij is onder behandeling bij internist en psychiater.In de ziektewetperiode hervat de heer Bertoli voor halve dagen. De verzekeringsarts vindt halve dagen bij de WAO-beoordeling maximaal. Hij vermeldt dat het belangrijk is dat de heer Bertoli aan de slag blijft, omdat hij weinig steun heeft van zijn achterban: zijn familie woont in Italie¨en hij is gescheiden. Betrokkene wordt 45-55% arbeidsongeschikt per oktober 1998.Ruim een jaar later wordt de heer Bertoli opnieuw ziek gemeld door zijn werkgever. Hij wordt weer opgeroepen voor het spreekuur: hij heeft een scala aan klachten: pijn in de nierstreek, de maag, hoofdpijn, algehele malaise.Verder heeft hij angsten, depressiviteit en slapeloosheid. Hij is onder behandeling bij een internist en een psychiater. Hij slaapt tot ongeveer 12.00 uur in de middag. Hij wandelt in de buurt, doet boodschappen en kookt. Hij heeft e´e´n goede vriend en diens echtgenote doet de was voor hem. Op het spreekuur maakt hij een matig verzorgde indruk, hij is redelijk aanspreekbaar, wordt labiel als de echtscheiding en omgangsregeling ter sprake komt. Hij maakt een angstige indruk, niet manifest psychotisch. De verzekeringsarts is van mening dat op basis van het dagverhaal het functioneren op meso-en macroniveau beperkt geacht moet worden, maar betrokkene is in staat zijn dag enigszins te structureren. Om dit te behouden is het van groot belang dat betrokkene externe structuur aangeboden krijgt in de vorm van werk. Er lijken dus mogelijkheden te zijn. De verzekeringsarts heeft twijfel, maar hij kiest voor het vastleggen van de belastbaarheid in een functionele mogelijkhedenlijst. Zorgvuldigheidshalve wil hij informatie opvragen bij de behandelende sector. Uit de informatie van de internist blijkt dat er sprake is van een moeilijk instelbare hypertensie bij matige nierinsufficie¨ntie na recidiverende refluxpyelonefritiden. Tensie laatste keer 160-100 mmHg en klaring 60 ml per minuut. Voorts spreekt de internist van een zeer pathologische hypochondrie. De psychiater reageert niet. Betrokkene wordt vervolgens door de verzekeringsarts belastbaar geacht voor halve dagen met beperkingen van psychische en fysieke aard. Hij concludeert dat betrokkene voldoende zelfredzaam is en dat geen sprake is van een uitzonderingssituatie zoals bedoeld in het Schattingsbes...