Dilemma voor de verzekeringsarts:De kat op het spek binden

Abstract

Casus De heer De Groot is 34 jaar. Hij heeft na zijn havo, ook het vwo-diploma weten te behalen. Na de middelbare school is hij in de IT-branche terechtgekomen en al op 30-jarige leeftijd leidinggevende geworden in een groot bedrijf. Het is een drukke baan, meer dan fulltime, vaak in de avonden nog vergaderingen en in de weekenden zaken voorbereiden en stukken uitwerken. Hij is niet gehuwd, heeft een uitgebreid sociaal leven, veel hobby's en is ook nog sportief. Hij doet veel voor de plaatselijke voetbalclub, is trainer en coach van de F'jes.Twee jaar geleden bleven na een griepperiode klachten van hoofdpijn. Er ontstonden ook slaapproblemen en concentratieproblemen. Hij was sneller geı¨rriteerd en maakte steeds meer fouten in zijn werk. Hij meldde zich ziek. Een burn-out werd vastgesteld nadat lichamelijke oorzaken konden worden uitgesloten.Omdat de klachten toch lang aanhielden besloot de werkgever op advies van de bedrijfsarts de heer De Groot de gelegenheid te geven gebruik te maken van een psychologische adviesbureau, gespecialiseerd in de behandeling van burn-out. In de loop van deze behandeling en training bleek dat de heer De Groot eigenlijk geen affiniteit had met de ITbranche en er min of meer ingerold was. Zijn grootste wens was werken met mensen en bij voorkeur met kinderen. Hij had gemerkt dat hij goed met kinderen kon omgaan, hem dit veel ontspanning en een goed gevoel gaf. Na lang beraad besloot hij niet meer terug te keren in de IT-branche en te kiezen voor een omscholing. Testen volgden en als advies verscheen de omscholing tot orthopedagoog.Bij UWV werd een verzoek neergelegd tot betaling van deze scholing en omdat deze opleiding al snel zou starten besloot de heer De Groot, in afwachting van de goedkeuring, alvast te beginnen. Ondertussen was ook de WAO-aanvraag ingediend.De heer De Groot wordt hiervoor gezien op het spreekuur van de verzekeringsarts. De klachten zijn opgeklaard, de snellere vermoeidheid is nog wel aanwezig, maar zolang hij zijn grenzen in acht neemt, heeft hij er weinig last van. Zijn toekomstplannen worden eveneens besproken, uiteraard ook zijn wens om orthopedagoog te worden en de aanvraag die bij UWV ligt om dit te bekostigen.De heer De Groot geeft aan dat hij positief is gestemd inzake de betaling, gelet op de mogelijkheden die de wet biedt, vertelt dat hij vast gestart is met de opleiding en al een deel heeft betaald. Hij hoopt op een positieve beslissing, omdat hij niet de financie¨le middelen heeft om de gehele opleiding zelf te bekostigen.Hij heeft een goed gesprek met de verzekeringsarts. De verzekeringsarts vraagt nog naar mogelijke andere aandoeningen, medicijngebruik, enzovoort. De heer De Groot geeft aan dat hij geen medicijnen gebruikt, dat er nog wel gesprekken zijn bij een psycholoog, maar die zijn voor andere problemen die niets met werk te maken hebben. De verzekeringsarts vraagt hier wat op door en de heer De Groot blijkt bij zichzelf neigingen te hebben herkend een bijzondere voorliefde en gevoelens te hebben voor kinderen. Om te voorkomen dat hij hierdoor ...