Dilemma voor de verzekeringsarts: De kinderen gaan voor?

Abstract

CasusMevrouw De Jong is 36 jaar. Ze heeft drie kinderen in de leeftijd van 4, 6 en bijna 8 jaar. Voordat ze kinderen kreeg, was ze werkzaam als administratief medewerkster voor 36 uur per week. Na de geboorte van haar eerste kind zette zij haar contract om naar 20 uur per week.Sinds haar scheiding, twee jaar geleden, staat ze er alleen voor. Begin 2001 viel zij uit voor haar werk met moeheid en spanningsklachten. Er bleek sprake te zijn van een niet goed instelbare hoge bloeddruk met wisselende waarden tot 200/140 mmHg. Per einde wachttijd werd zij als volledig arbeidsongeschikt beschouwd.Thans is er sprake van een herbeoordeling. Belanghebbende vertelt nog steeds snel moe te zijn, en wisselend hoofdpijn te hebben. Op het spreekuur meet de verzekeringsarts een tensie van 200/130 mmHg. Aanvullende informatie van de internist leert dat nadere diagnostiek en adequate instelling slechts mogelijk is tijdens een opname van enkele weken.Mevrouw de Jong kan geen verzorging en oppas voor haar kinderen vinden, zodat zij hiervan tot op heden heeft afgezien. Zij verzorgt haar kinderen zelf, heeft geen speciale hulp voor het huishouden. Maar 's avonds is zij doodmoe. Overdag zou zij graag willen rusten, maar vanwege de zorg voor de kinderen en de huishouding komt het er niet van. Zij heeft geen tijd en energie voor sport, hobby's of andere activiteiten. DilemmaMag je herstelgedrag in de vorm van opname voor behandeling afdwingen zonder rekening te houden met de sociale implicaties?Handelingsalternatieven (opties)