Davranişsal Kurumsal Fi̇nans Ekseni̇nde Kurumsal Fi̇nansal Kararlar: Bi̇r Li̇teratür Değerlendi̇rmesi̇

Abstract

Kurumsal finansta geleneksel bakış açısı, yöneticileri rasyonel ve beklenen faydayı artırmaya çalışan bireyler olarak değerlendirmektedir. Bu anlamda yöneticilerin kararlarında önyargısız davrandıkları varsayılmaktadır. Günümüzde ise bu yaklaşım önemli eleştirilere uğramış ve bazı bilişsel önyargıların kurumsal finansal kararlar üzerinde etkili olabileceği düşüncesi yapılan çalışmalardan elde edilen ampirik bulgularla desteklenmiştir Bu eksende ortaya çıkan davranışsal kurumsal finans, yönetici irrasyonalitesi üzerine odaklanarak, araştırmacılar için yeni ve önemli bir alana işaret etmektedir. Davranışsal kurumsal finans, kurumsal finansal kararları, geleneksel yaklaşımları göz ardı etmeden, davranışsal önyargılar üzerinden incelemektedir. Yönetici önyargıları kapsamında literatürde ağırlıklı olarak aşırı güven davranışı incelenmiş olmakla birlikte; sürü davranışı, kayıptan kaçınma ve çıpalama önyargıları da analizlere dahil edilmiştir. Araştırmalarda bu önyargıların sermaye yapısı kararları, kar payı dağıtımı, yatırım kararları ve nakit tutma politikaları üzerindeki etkileri açıklanmaya çalışılmıştır. Bir literatür değerlendirmesi olan bu çalışmanın amacı, kurumsal finansal kararlara ilişkin davranışsal önyargılar ekseninde yapılan çalışmaların sonuçlarını ortaya koyarak, gelecekte finans alanında önemli bir eksikliği gidereceği düşünülen bu konudaki araştırmaların önemine dikkat çekmektir.

Entegre Raporlama İçerik Öğelerinin Yatırımcı Kararları Üzerindeki Etkisi

“…Literatürde, yatırımcı kararlarını etkileyen faktörler üzerine çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Yatırım kararlarını etkileyen faktörlere bakıldığında, finansal performans verileri (Arnold, Bedard, Phillips, & Sutton, 2012;Kelton & Pennington, 2012;Rose, 2001;Saygılı & Şahin, 2018), ekonomik ve çevresel etkenler (Alalwani & Dayı, 2019;Brown, Dutordoir, Veld, & Veld-Merkoulova, 2019;Caner, 2019;Cruz, Patel, Ying, & Pan, 2020;Kartal, Yüksek, & Zengin, 2017;Parveen, Satti, Subhan, & Jamil, 2020), davranışsal psikolojik etkenler (Bakar & Yi, 2016;Bulut & Er, 2017;Gambetti & Giusberti, 2019;Küçüksille & Usul, 2012;Sezer & Demir, 2015;Vohraa & Davies, 2020) ve kültürel-dini etkenler (Chang & Lin, 2015;Misra, Srivastava, & Banwet, 2019) gibi faktörler yapılan çalışmalarda görülmektedir. Entegre raporlama yeni bir raporlama türü olduğu için, entegre raporlamanın yatırımcı kararları üzerindeki etkisini ölçmeye yönelik çalışmalar ise sınırlı kalmaktadır.…”

A Behavioural Approach to Public Policy and Its Reflections on Turkey

“…Türkçe alanyazında davranışsal iktisada ilişkin yayınlar İngilizce alanyazındaki eğilime paralel olarak özellikle son on yılda artmıştır. Alanyazında davranışsal iktisat yaklaşımını tanıtan çalışmalar (Aydınonat ve Urhan, 2019;Dumludağ vd., 2018) ve alanyazın değerlendirmeleri (Bulut ve Er, 2018;Can, 2012;Can Kamber, 2018;Eren ve Uysal, 2017;Eser ve Toigonbaeva, 2011;Kanlıoğlu, 2019;Kitapçı, 2017;Yiğit, 2018) ön plandadır. Bu yayınlara ek olarak, davranışsal iktisat yaklaşımı çerçevesinde belirli politika alanlarının yeniden değerlendirilmesinin yapıldığı (Altun, 2018;Balta Peltekoğlu ve Akbayır, 2019;Gelibolu ve Madran, 2013;Seçilmiş ve Didinmez, 2016) ve daha kısıtlı da olsa davranışsal yaklaşımı temel alan araştırmalara dayalı (Aydın ve Ağan, 2016;Kamilçelebi, 2013) (Thaler ve Sunstein, 2008: 20).…”