Współcześnie możemy się spotkać z twierdzeniem, że na potęgę państw składają się wiedza i umiejętności obywateli, ale wyłącznie w połączeniu z ich wyobraźnią i kreatywnością [Kaliński, 2007]. Kreatywność traktuje się jako jeden z istotniejszych czynników rozwoju. Taka sytuacja idzie w parze z ogólno- rynkowymi trendami przeobrażeń społecznych, w których od lat obserwujemy odchodzenie od społeczeństwa przemysłowego w stronę społeczeństwa opartego na wiedzy i kreatywności. To powoduje zmiany w pozycjonowaniu pewnych sekto- rów i cech z nich wynikających. Jednym z nich jest sektor kultury, niewątpliwie uznawany za sektor kreatywny, który obecnie inaczej się postrzega. Oprócz tego, że przyczynia się on do wzrostu gospodarczego, a jednocześnie tworzy nowe miejsca pracy, to kreatywność przedsiębiorstw i twórców z tego sektora przekła- da się także na nowatorskie rozwiązania w innych dziedzinach. Dostrzeżenie roli kreatywności, wyłaniającej się z sektora kultury, dla efek- tywności współczesnej gospodarki jest zjawiskiem pozytywnym, umacniającym rolę tego sektora, dlatego warto o tym mówić. Zagadnienie to stało się myślą przewodnią IX Ogólnopolskiej Konferencji „Biznes w kulturze – kultura w biz- nesie” pod tytułem „Kreatywność w kulturze”, zorganizowanej w listopadzie 2022 roku przez mgr. Jerzego Stasicę – kierownika Zespołu Pieśni i Tańca „Sile- sianie”, oraz Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Jej pokłosiem są roz- działy prezentowane w niniejszej monografii naukowej, już siódmej z serii pu- blikacji poświęconej funkcjonowaniu, działalności i finansowaniu jednostek oraz instytucji kultury. Celem książki uczyniono identyfikację różnych aspektów kreatywności w samej kulturze, jej instytucjach oraz wpływu na otoczenie. Jego realizację oparto na źródłach literaturowych, danych statystycznych, a także licznych publikacjach prasowych i internetowych. Treść opracowania tworzy dziewięć rozdziałów, których Autorami są pra- cownicy naukowi polskich uczelni wyższych. W swoich rozważaniach poruszyli wiele kwestii związanych z różnorodnymi aspektami kreatywności w związku z kulturą i sektorem kultury. Autorzy zwrócili uwagę na kwestie podstawowe, takie jak kreatywność sektora kultury i jej związek z gospodarką. Opisano także kreatywne narzędzia popularyzacji nauki jako istotnego elementu kultury oraz promocję instytucji kultury z udziałem mediów społecznościowych i inne wy- zwania marketingowe stojące przed instytucjami kultury, z uwzględnieniem kon- cepcji marketingu 5.0. Zwrócono uwagę na kreatywne źródła finansowania kul- tury oraz ich przewagi względem tradycyjnych metod, jak również możliwości, jakie dają dla podmiotów tej sfery. W rozdziałach można znaleźć ponadto anali- zę etyki biznesu i jej związku z kulturą organizacji oraz jej wpływu na tworzenie kreatywnych miejsc pracy. Przyjrzano się wpływowi motywacji na kreatywność i zaangażowanie pracowników. Całość domyka rozdział dotyczący kreatywnego zastosowania strategii guanxi, która umożliwiła polskiej jednostce kultury wej- ście na chiński rynek. Publikacja ta, dzięki połączeniu różnych wątków związa- nych z szeroko pojętą kreatywnością w kulturze, daje wieloaspektowy pogląd na postrzeganie samej kreatywności, jej związku z sektorem kultury, jej różnymi przejawami i wpływem na inne aspekty życia gospodarczego. Monografia jest skierowana przede wszystkim do studentów uczelni eko- nomicznych. Jej odbiorcami mogą być ponadto zarówno pracownicy naukowi, teoretycy, jak i praktycy – menedżerowie związani na co dzień z prowadzeniem jednostek i instytucji kultury, a także zarządzający innymi instytucjami, którzy szukają inspiracji dla kreatywnych i innowacyjnych rozwiązań w swoich firmach. Korzystając z przywileju Redaktorów przedstawionej publikacji, chciałyby- śmy w tym miejscu podziękować członkom zespołu redakcyjnego oraz wszystkim Współautorom za ich udział, wkład oraz zaangażowanie. Licząc na zaintereso- wanie i przychylne przyjęcie niniejszej monografii naukowej, chcemy polecić jej teksty o ciekawej, zróżnicowanej oraz niezwykle aktualnej tematyce nie tylko studentom, naukowcom, teoretykom, ale i praktykom/menedżerom zarządzają- cym jednostkami kultury w Polsce.
