Covid-19 Salgınının Bartın İli Ormancılık Faaliyetlerine Etkisi

Abstract

This study was discussed to reveal the negative effects of the coronavirus (Covid-19) epidemic on forestry activities with a multidimensional approach in the province of Bartın. To this aim, the data obtained from the questionnaire study, which was applied by face-to-face interview method in the full field with the employees of Bartın and Ulus forestry enterprise directorates and Bartın Nature Conservation and National Parks Branch Directorate, were used as material. Data were analyzed and evaluated via descriptive statistics, correlation analysis, Kruskal-Wallis H test. In the study, the coronavirus exposure levels of each forestry activity and the 12 forestry activity groups created were analyzed and different groups were determined according to the answers given by the forestry organization employees to the five-point Likert scale propositions. Correlations between the views on the levels of forestry activity being affected by the Covid-19 and some personal characteristics were determined. The null hypothesis (H0), which states that the views on the effects of the coronavirus are not different according to some personal characteristics, was checked. At the end of the study, it was found that erosion control and rangeland improvement, silviculture, and wood production works with an impact score of ≤1.49 were not affected at all (0%) by the Covid-19 epidemic; the construction and maintenance of forest roads, afforestation and sapling production, forest and village relations activities, forest cadastre and non-wood forest product production with an impact score of 1.5-1.99 were negatively affected at a "very little" rate (13%); human resources management, forest protection, operating and marketing activities with an impact score of 2.0-2.49 were negatively affected at a "little" rate (25%), and nature conservation and national park activities with an impact score greater than ≥2.5 were negatively affected a "medium" level (50%). According to the findings, some suggestions were developed to reduce the effects of the Covid-19 epidemic, thus positive contributions were made to sustainable forestry and social welfare.

Tomruk piyasası aktörlerinin dikili ağaç satış yönetmeliklerinde yapılan değişikliklere ilişkin algıları

“…3116 Sayılı Orman Kanunu çıkarıldığında "devlet ormanlarının devlet tarafından işletilmesi" hükmü getirilerek (31. Madde) özel firmaların işlettiği ormanlar devlet işletmesine alınmıştır (Daşdemir, 2011).…”

“…1945 yılında çıkartılan 4785 sayılı yasa ile ormanların büyük bir bölümü devlet mülkiyeti altına alınmış, devlet ormanı dışındaki mülkiyet hakkı neredeyse bitmiş ve orman sınırı içine giren alan miktarı da artırılmıştır (Gümüş, 2004). Daha sonra 1956 yılında 6831 sayılı Orman Kanunu çıkarılmış ve bu kanuna göre "devlet ormanlarının devlet tarafından işletileceği ve devlet ormanlarına ait her çeşit işlerin Orman Genel Müdürlüğü (OGM) tarafından yapılacağı" ifade edilmiştir (Daşdemir, 2011). Günümüzde Türkiye'de özel orman sahipleri ya da tapulu arazilerinde yetiştirdikleri orman ürünlerini kişiler istedikleri şekilde satma hakkına sahiptir.…”

“…Devlet ormanlarında üretilen odun ürünlerinin satış yöntemleri ise üretim öncesi ve sonrası döneme göre yapılmaktadır. Üretimden sonra yapılan satışlar açık arttırmalı satış, yükselterek açık artırmalı satış, eksilterek açık artırmalı satış, teklif usulü gizli arttırmalı satış (kapalı zarf), pazarlıklı satış ve tahsisli satış şeklinde yapılırken, üretimden önce ise dikili ağaç satışları ve alivreli satışlar şeklinde uygulanmaktadır (Miraboğlu, 1983;Daşdemir, 2011).…”

“…Değişen piyasa yapısının ve satışların artırılması amacı ile tomruk satışlarında dikili satış uygulamasına geçilmesi öngörülmüştür. Maliyetlerin düşürülecek olması, alıcının istediği gibi ürünü işleyebilmesine olanak sağlaması, üretim sürecindeki ekonomik kayıpları en aza indirmesi, işçilerin sigortalanmasının sağlanması gibi nedenler bu yöntemin uygulamaya başlamasında etkili olmuştur (Daşdemir, 2011). Dikili ağaç satışı uygulaması ilk defa 1996 yılında çıkarılan 5038 sayılı yönetmelikle başlamıştır.…”