Contributions to the knowledge of almond pests in East Mediterranean countries

Abstract

The above‐named species are until now the only ones reported to feed on almond fruits in the East Mediterranean countries. Larvae of Eurytoma amygdali are more commonly found in fruits of soft‐shelled, or late‐flowering varieties, and fruits of bitter varieties do not seem to sustain attacks by this pest. The economic importance of Eurytoma as a pest of almond culture necessitates yearly chemical control, and this pest causes much more serious damage than the multivoltine Anarsia lineatella. Larvae of Anarsia develop in the fruit mesocarp, without ever entering the endocarp to reach the “nut”, or seed; for this reason, the feeding of this species does not cause significant economic damage to almond culture. Zusammenfassung Zur Kenntnis der Mandelschädlinge im Mittleren Osten. V. Die Fruchtschädlinge Eurytoma amygdali End. und Anarsia lineatella 2. 2 Insektenarten befallen die Früchte der Mandelbäume in den östlichen Mittelmeerländern. Die Chalcidide Eurytoma amygdali (Hymenoptera) legt ihre Eier Anfang Mai in die Früchte. Ihre Larven fressen 5–6 Wochen in den Samen, wo sie sodann als Altlarven bis zum Frühjahr diapausieren. Frühblühende, bitter schmeckende sowie hartkernige Sorten werden deutlich schwächer befallen. Die Früchte von spätblühenden Sorten können bis zu 35 % befallen sein. Eine erfolgreiche Bekämpfung des Schädlings ist durch rechtzeitige Anwendung systemisch wirkender Organophosphor‐Präparate möglich. Sie wird im Teil VIII dieser Serie näher erörtert werden. Der 2. Fruchtschädling ist die Gelechiide Anarsia lineatella (Lepidoptera), deren erste Larvengeneration in der zweiten Hälfte des Mai erscheint und im Mesokarp der Mandelfrucht frißt, ohne den Samenkern zu erreichen. Daher ist die Bedeutung dieses Schädlings wirtschaftlich gering zu werten. Bekämpfungsmaßnahmen sind nicht erforderlich.

Επιλογη Του Φυτου-Ξενιστη Απο Το Εντομο Eurytoma Amygdali Enderlein (Hymenoptera: Eurytomidae)

“…(Zerova & Fursov 1991). Ως εχθρός της καλλιεργούμενης αμυγδαλιάς (Ρ. amygdalus) έχει αναφερθεί στη Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο, Συρία, Λίβανο, Ισραήλ, Ιορδανία, Γαλλία, Αρμενία, Γεωργία και στο Αζερμπαϊτζάν (Αναγνωστόπουλος 1939, Avidov & Harpaz 1969, Mentjelos & Atzemis 1970, Plaut 1971, Talhouk 1977, Arambourg et al 1983, Zerova & Fursov 1991. Η ζημία που μπορεί να προκαλέσει το ευρύτομο σε ορισμένες ευπαθείς ποικιλίες μπορεί να ξεπεράσει το 90% της παραγωγής (Mentjelos & Atzemis 1970, Κατσόγιαννος & Βασιλείου 1988, Κατσόγιαννος & συνεργάτες 1991, Katsoyannos et al 1992.…”

“…Παρ' ότι η βιολογία του ευρυτόμου έχει μελετηθεί στο παρελθόν από ορισμένους ερευνητές (Mentjelos & Atzemis 1970, Plaut 1971, Talhouk 1977, Κατσόγιαννος & Βασιλείου 1988, Κατσόγιαννος & συνεργάτες 1991, Katsoyannos ei al. 1992, λίγα είναι γνωστά για τη διαδικασία με την οποία τα ενήλικα του ευρυτόμου επιλέγουν την αμυγδαλιά ως φυτό-ξενιστή και κατόπιν τα θηλυκά τα αμύγδαλα για να ωοτοκήσουν, καθώς και για τους παράγοντες (φυσικούς ή χημικούς) που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των θηλυκών κατά τη διαδικασία αυτή.…”

“…Εκτός από τη φερομόνη αποτροπής ωοτοκίας, στην επιλογή κατάλληλων για ωοτοκία καρπών παίζουν ρόλο και ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά των καρπών. Για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι τα θηλυκά προτιμούν τους μεγαλύτερους σε μέγεθος καρπούς, παρ' ότι η προσπάθεια ωοτοκίας μπορεί να αποτύχει εάν το ενδοκάρπιο των καρπών αυτών έχει ήδη σκληρύνει πολύ και ο ωοθέτης του θηλυκού δεν μπορεί να το διαπεράσει (Plaut 1971, Talhouk 1977. Ακόμα, το πάχος του περικάρπιου αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα από τον οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το αν μια δοκιμή ωοτοκίας θα καταλήξει σε απόθεση αυγού, δεδομένου ότι ο ωοθέτης του θηλυκού δεν είναι αρκετά μακρύς ώστε να διαπερνάει καρπούς με πολύ παχύ περικάρπιο (Κεφάλαιο 6).…”

“…Το γεγονός αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιου μηχανισμού παρεμπόδισης της εξέλιξης των υπόλοιπων (υπεράριθμων) αυγών ή των νεαρών προνυμφών που εκκολάπτονται. Σύμφωνα με τον Talhouk (1977), ο μηχανισμός αυτός είναι πιθανά ο καννιβαλισμός μεταξύ των προνυμφών.…”

“…Είναι πιθανό ότι στην περίπτωση του ευρυτόμου ο καννιβαλισμός είναι ανταγωνιστικής φύσης και ότι έχει προκύψει εξελικτικά λόγω του ότι σε κάθε σπέρμα δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερες από μία προνύμφες. (Mentzelos & Atzemis 1970, Talhouk 1977, Katsoyannos et al 1992. Σε πολύ μικρότερη κλίμακα το ευρύτομο καταπολεμείται και με καλλιεργητικά μέτρα, όπως είναι η συλλογή των προσβεβλημένων αμυγδάλων που μένουν στα δένδρα και η καταστροφή τους με κάψιμο ή με άλλον τρόπο (Στυλιανίδης 1977, Τζανακάκης 1980).…”