Comparison of Two Different Treatment Modalities on a Bilateral Congenital Choanal Atresic Case

Abstract

ÖzetBiz bu çalısmada; bilateral konjenital koanal atrezisi olan bir hastada iki farklı tedavi yöntemini karşılaştırdık. Burun tıkanıklığı ve bilateral rinore şikayeti ile kliniği-mize başvuran 5 yaşındaki kız çocuğuna yapılan nazal endoskopik muayenede koananın bilateral oblitere olduğu saptandı. Koanal atrezi transnazal endoskopik yaklaşım kullanılarak tedavi edildi. Endotrakeal tüp stent sağ koananın içine yerleşti-rilirken, sol koanaya stent konulmadı. Ameliyattan iki yıl sonra yapılan endoskopik muayenede koananın her iki tarafında da darlık saptanmadı. Bilateral konjenital koanal atrezi burun tıkanıklığına neden olur ancak yenidoğan dönemi sonrasında oldukça nadir görülür. Trans-nazal endoskopik yaklaşım etkili ve güvenli bir cerrahi tekniktir. Aynı hastada stent konulmasının veya konulmamasının özellikle doku iyileşmesi konusunda fark yaratmaması bize çok değerli bilgiler vermektedir. Ancak tek bir hasta kesin sonuca varmak için yeterli değildir. Bu konuda yapılacak daha büyük serili çalışmalar bize yön gösterecektir. Anahtar KelimelerNazal Obstrüksiyon; Koanal Atrezi; Stendleme AbstractWe report the comparisn of two different treatment modalities on a bilateral congenital choanal atresic patient. The nasal endoscopic examination of a 5-year-old girl who had nasal obstruction and bilateral rhinorrhea revealed bilateral obliterated choanas. The choanal atresia was corrected using the transnasal endoscopic approach. An endotracheal tube stent was inserted through the right choana while no stent was used for the left side. Two years after the operation, an endoscopic examination revealed no stenosis in either side. Bilateral congenital choanal atresia is rarely among the reasons for nasal obstruction in the postneonatal period. The transnasal endoscopic approach is a safe and effective surgical technique. As there will be no differences such as tissue healing factors, comparison of stenting and non-stenting on the same patient provides us with valuable information. However a single patient is not sufficient to arrive at a decisive conclusion. Studies conducted in the future on a large number of cases will provide us with more information.