Cold-Knife Incision of Anastomotic Strictures after Radical Retropubic Prostatectomy with Bladder Neck Preservation: Efficacy and Impact on Urinary Continence Status

Giannarini, Gianluca; Manassero, Francesca; Mogorovich, Andrea; Valent, Francesca; Maria, Maurizio De; Pistolesi, Donatella; Antoni, P De; Selli, Cesare

doi:10.1016/j.eururo.2007.12.013

Cited by 64 publications

(47 citation statements)

References 29 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Interestingly, they report that de novo urinary incontinence was not encountered following stricture treatment, and of the 21 originally incontinent men, 11 became continent, 8 improved and 2 remained unchanged. 51 This is a profound finding, given that most authors note de novo or worsening incontinence following VUAS treatment. This is an area that requires further investigation.…”

Section: Endourologic Treatmentmentioning

confidence: 99%

“…Giannarini and colleagues also reported excellent outcomes with cold-knife incision. 51 Of the 43 patients in their series, they reported a 100% success rate with only 11 (26%) requiring more than one procedure. Interestingly, they report that de novo urinary incontinence was not encountered following stricture treatment, and of the 21 originally incontinent men, 11 became continent, 8 improved and 2 remained unchanged.…”

Section: Endourologic Treatmentmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

An update on best practice in the diagnosis and management of post-prostatectomy anastomotic strictures

Rocco

Zuckerman

2017

Therapeutic Advances in Urology

View full text Add to dashboard Cite

Postprostatectomy vesicourethral anastomotic stenosis (VUAS) remains a challenging problem for both patient and urologist. Improved surgical techniques and perioperative identification and treatment of risk factors has led to a decline over the last several decades. High-level evidence to guide management is lacking, primarily relying on small retrospective studies and expert opinion. Endourologic therapies, including dilation and transurethral incision or resection with or without adjunct injection of scar modulators is considered first-line management. Recalcitrant VUAS requires surgical reconstruction of the vesicourethral anastomosis, and in poor surgical candidates, a chronic indwelling catheter or urinary diversion may be the only option. This review provides an update in the diagnosis and management of postprostatectomy VUAS.

show abstract

Section: Endourologic Treatmentmentioning

confidence: 99%

Section: Endourologic Treatmentmentioning

confidence: 99%

An update on best practice in the diagnosis and management of post-prostatectomy anastomotic strictures

Rocco

Zuckerman

2017

Therapeutic Advances in Urology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Giannarini ve ark.ları ve Kravchick ve ark.ları ilk başarı oranlarını sırasıyla %74 ve %50, toplam başarı oranlarını sırasıyla %100 ve %88 ve De Novo inkontinans oranlarını sırasıyla %10 ve %12.5 olarak bulmuşlardır (11,12). Eltahawy ve ark.ları'da De Novo inkontinans oranlarını rapor etmeseler de; benzer şekilde ilk tedavideki başarı oranını %83 ve toplam başarı oranını %96 olarak tespit etmişlerdir (15 Giannarini ve ark.…”

unclassified

“…Giannarini ve ark. ları ve Kravchick ve ark.ları ilk başarı oranlarını sırasıyla %6.5 ve %10.3 bulurken; Besarani ve ark.ları ve Kumar ve ark.ları sırasıyla %81 ve %89 bulmuşlardır (11)(12)(13). Bu büyük farklılık Giannarini ve ark.ları'nın striktürü nazikçe dilate eden tek seferlik yaklaşımlarından, Besarani ve ark.…”

unclassified

“…Eltahawy ve ark.ları'da De Novo inkontinans oranlarını rapor etmeseler de; benzer şekilde ilk tedavideki başarı oranını %83 ve toplam başarı oranını %96 olarak tespit etmişlerdir (15 Giannarini ve ark. 'larının yaptıkları, literatürdeki en uzun süreli takipli çalışmada, saat 4, 8 ve 12'den yaptıkları derin soğuk bıçak insizyon yöntemi ile sadece %26 hastada tekrar insizyon ihtiyacı olmuştur (11). Başka bir calışmada ise; yapılan soğuk bıçak insizyonu intralezyonel mitomisin C ile kombine edildiğinde ilk prosedür sonrası %72 hastada tekrarlayan mesane boynu darlıkları-nın başarıyla tedavi edildiği gösterilmiştir (16 POLAT VE ARK.…”

unclassified

See 1 more Smart Citation

Radikal Prostatektomi Sonrası Mesane Boynu Darlıklarına Yaklaşım

Polat¹,

Atalay²,

Aykan³

et al. 2017

Endouroloji

View full text Add to dashboard Cite

Giriş Prostat kanseri insidansı 1990'lı yıllarda PSA'nın klinik kullanıma girmesi ile artmıştır (1). Prostat kanseri Amerikada 238.810 yeni vaka ile 2013 yılında erkeklerde en sık görülen kanserdir (2). Prostat kanseri insidansındaki artı-şa parelel olarak günümüzde hastalık daha erken evrelerde tespit edilmektedir. Bu nedenle radikal prostatektomi (RP) 2010 yılında Amerika'da 138.000 üzerinde erkeğe uygulanmıştır (3). Radikal prostatektomi, genellikle klinik lokalize prostat kanserlerinde (cT1-cT2) ve yaşam beklentisi 10 yılın uzerinde olan hastalarda uygulanan bir cerrahidir (4).Uzun dönem komplikasyonları erektil disfonksiyon, inkontinans ve mesane boynu konraktürüdür. Prostat kanseri tedavisi sonrası uretral striktür riski uygulanan tedavi rejimlerine bağlı olarak %1.1-8.4 arasında değişmektedir (5). Radikal retropubik prostatektomi (RRP) sonrası anostomotik sitriktür insidansi %0.5-25.7 oranlarında rapor edilmiştir (6). Mesane boynu darlığı oluşumunun kesin mekanizması bilinmemekle birlikte fazla kanama, pelvik hematom varlığı, operasyon sonrası anastomozdan idrar kacağı ve hipertrofik skar oluşum öyküsü gibi ceşitli operatif ve postoperatif değişkenlere bağlı olduğu düşünülmektedir. Ayrıca sigara kullanımı, koroner arter hastalığı ve diabetes mellitus gibi mikrovasküler yapıyı etkileyen faktörlere sahip ve geçirilmiş transuretral prostat cerrahisi öyküsü olan hastalarda daha fazla mesane boynu darlığı tespit edilmiştir (7).Son yıllarda cerrahi yaklaşımlardaki farklılıklar; mukoza eversiyonu ve diğer modifikasyonlarla anostomoz darlığı oranları %20'lerden %10'lara, 1990'lardan günümüze kadar da; %1-3 oranlarına gerilemiştir (8,9). Son dönemde kaleme alınan kapsamlı bir değerlendirmede, yalnızca prospektif çalışmalar dikkate alındığında RRP, laparoskopik RP ve robot yardımlı radikal RP arasında anlamlı farkılık saptanmamıştır (4).Striktürlerin ilk 6 ayda, nadiren 2 yıldan sonra geliştiğine inanılmaktadır (10). Birçok hastada buji-balon dilatasyonu, mesane boynu soğuk bıçak-lazer insizyonu, mesane boynu vaporizasyonu, mesane boynu rezeksiyonu, stentler, endouretroplasti ve açık cerrahi onarım ile başarılı sonuçlar bildirilse de; literatürde kontrollü randomize çalışmaların olmaması, yalnızca tanımlayıcı ve retrospektif çalışmaların bulunması nedeniyle henüz altın standart tedavi yöntemi veya tedavi algoritması oluşturulamamıştır. Çalışmaların anostomoz darlığı boyutu, etyolojisi, uretra lümen boyutu, idrar akım hızı, semptom skoru ve rezidü idrar miktarı gibi parametreleri içermemesi, özellikle de anostomoz stenozu için tek bir evreleme skalası olmaması literatürü oldukça heterojen hale getirmektedir.Dilatasyon poliklinik şartlarında kolayca uygulanabilen düşük üriner inkontinans riski olan bir yöntemdir. Sonda, buji veya balon kateter ile uygulanabilir. Giannarini ve ark. ları ve Kravchick ve ark.ları ilk başarı oranlarını sırasıyla %6.5 ve %10.3 bulurken; Besarani ve ark.ları ve Kumar ve ark.ları sırasıyla %81 ve %89 bulmuşlardır (11-13). Bu büyük farklılık Giannarini ve ark.ları'nın striktürü nazikçe dilat...

show abstract