Çocukla Gelen ve Hiç Bitmeyen İlişki: Ortak Ebeveynlik

Kültürel Değişim Temelinde X ve Z Kuşağınn Ebeveynlik Algısı: Zmet Tekniği Temelinde Bir Analiz

“…Feinberg ve Kan'a (2008) göre ebeveynlik; bireylerin birbirleriyle etkileşim kurmasına, fedakar davranışlarda bulunmasına ve ortak düşünce etrafında birleşmelerine bağlıdır. Bu kapsamda ebeveynler, sorumluluk alabilen, iş birliği çerçevesinde aile ilişkilerini yürütebilen, çocuklarıyla ilişkisel bağlam kurabilen bir yapı sergilemektedir (Gürmen, 2019). Şekil 3'te de görüleceği gibi bahsedilen kodlarda özellikle birliktelik, destek/fedakârlık kodları anne kodu ile doğrudan ilişkin içindedir.…”

Boşanma Sürecinde Ortak Ebeveynlik ve Ortak Velayete İlişkin Bir Derleme

“…Türkiye'de ortak ebeveynlik konusunda çalışmalar yeni gelişmekte olduğundan sınırlı sayıda olsa da kültüre özgü olarak ortak ebeveynliğin ortaya konması gereksinimi bulunmaktadır. Türkiye'de yürütülecek ortak ebeveynliği ortaya koyan çalışmaların bulgularına dayanarak ortak ebeveynliğe yönelik psiko-eğitsel programlar gibi destekleyici sistemlerin geliştirilmesi fayda sağlayacaktır (Gürmen, 2019). Buna ek olarak, ortak ebeveynlik kavramının boşanma sürecindeki yasal karşılığını ifade eden ortak velayet kavramı da yeni ve çalışılmamış bir kavramdır.…”

Birlikte Ebeveynlik Ölçeği: Ölçek Geliştirme, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

“…Birlikte ebeveynlik (coparenting), günümüzde birçok disiplin tarafından dile getirilen ve önemi gittikçe daha fazla vurgulanan bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Birlikte ebeveynlik 1990'lı yıllara kadar daha çok boşanma sonrası bir olgu olarak ele alınmakla birlikte, özellikle 2000'lerden itibaren evli ebeveynler için de birlikte ebeveynliğin önemi vurgulanmaya başlanmıştır (Gürmen, 2019). Bu bağlamda, günümüze kadar çocuk yetiştirme sürecinde anne-babanın nasıl bir işbirliği içinde bulunduğunu anlamaya yönelik çalışmaların giderek artan sayıda yapılmaya başlandığı gözlenmektedir.…”

“…Türkiye ve Amerika örneklemlerini karşılaştıran bir diğer çalışmada da Salman-Engin (2014), Türkiye'deki anne-babaların 3 aylık bebekleriyle etkileşime girdiklerinde Amerikalı anne-babalara kıyasla daha çok konuştuklarını, bebeklere daha çok dokunduklarını ve birbirlerine karşı daha müdahaleci olduklarını gözlemlemiştir. Yukarıda da bahsedildiği gibi birlikte ebeveynlik kavramı çoğunlukla Batılı ülkelerde çalışılmış ve birlikte ebeveynliği oluşturabilecek boyutlar bu ülkelerdeki çalışmalara göre belirlenmiştir (Gürmen, 2019). Ancak Türkiye kültürünün Batılı ülkelere kıyasla daha toplulukçu olduğu (Hofstede, 2001) göz önüne alındığında bu kültürde birlikte ebeveynliğin algılanmasında farklılıklar olabileceği düşünülmektedir.…”